เมื่อตื่นนอนขึ้นมามีสติระลึกถึงพระ ระลึกถึงครูบาอาจารย์ แล้วก็มาทบทวนศีลของเรา ว่าวันนี้เราจะระมัดระวังไม่ฆ่าสัตว์ ไม่ลักทรัพย์ ไม่ประพฤติผิดในกาม ไม่พูดโกหกหลอกลวง ไม่ดื่มสุราเมรัย เมื่อตั้งใจมั่นคงดีแล้ว เราค่อยไปทำกิจวัตรประจำวันของเรา
ถ้าเรามีการทบทวนอย่างนี้อยู่เสมอ ๆ เมื่อถึงเวลากำลังใจของเราจะค่อย ๆ ทรงตัว เพราะความระมัดระวังในสีลานุสติช่วยสร้างสมาธิให้เกิด เนื่องจากว่าถ้าสมาธิไม่เกิด การระวังของเราก็จะไม่รอบคอบ จะมีการเผลอละเมิดศีลจนได้ แต่เราก็อย่าปล่อยให้สมาธิเกิดเพราะการระมัดระวังรักษาศีลอย่างเดียว ให้เราภาวนาอาศัยอานาปานสติหรือลมหายใจเข้าออก สร้างสมาธิของเราให้มั่นคงไปด้วย
ถ้าหากว่าสมาธิของท่านสามารถมั่นคงทรงตัวถึงระดับปฐมฌานละเอียดขึ้นไป ความเป็นพระโสดาบันจึงจะเข้าถึงท่านได้ เพราะว่ามีกำลังในการตัดกิเลสเบื้องต้น ก็คือทำให้เราสามารถหักห้ามใจตนเองไม่ให้ละเมิดศีล มีสติรู้ระมัดระวัง ไม่ล่วงเกินในคุณพระรัตนตรัย มีสติรู้ตัวอยู่เสมอว่าเราจะต้องตาย ตายแล้วเราขอไปพระนิพพาน
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 27-01-2020 เมื่อ 11:41
|