พูดถึงหลวงป๋า วัดหลวงพ่อสดธรรมกายาราม "ท่านเป็นอาจารย์ของผมตั้งแต่ฆราวาสยันเป็นพระ ถึงแม้ว่าจะบวชพรรษาเดียวกัน ก็ถือว่าท่านเป็นครูบาอาจารย์
ตอนเรียนปริญญาเอก ผมทำเรื่องเกี่ยวกับสำนักปฏิบัติธรรมที่มีผลงานดีเด่น ก็ไปสัมภาษณ์ท่านในฐานะผู้เชี่ยวชาญ หลวงป๋าบอกว่า "วันนี้ผมไม่ไหวจริง ๆ ผมออกวิทยุมาแล้ว ๒ ชั่วโมง มีถ่ายโทรทัศน์อีกด้วย ท่านกลับไปก่อน..แล้วให้เบอร์โทรไว้ เดี๋ยวผมจะให้เลขาฯ ส่งงานไปให้" ปรากฏว่าอีก ๔ วันงานมาถึง พิมพ์มาให้ ๑๑ หน้า ไม่ต้องแกะเสียงด้วย โห...สบาย ไม่อย่างนั้น ๑๑ หน้านี่เราต้องแกะเสียงท่านก็เป็นวัน ๆ
ย่ามผมที่หนัก ๆ ส่วนหนึ่งก็หนักเพราะเม็ดขนุนทองแดง ต้องถวายเงินช่วยท่านสร้างพระมหาเจดีย์ศรีสมเด็จไปสองแสนบาท ตอนแรกท่านก็บอกว่า “ถ้ากลัวเขาไม่เชื่อ ก็เหลือเยื่อไว้ให้เขาดู” “ไม่ต้องหรอกครับ ผมไม่ชอบ ดูแล้วเกะกะ รูดออกให้เกลี้ยง แล้วเลี่ยมทองให้หมดเรื่องไปเลย”
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 02-02-2020 เมื่อ 03:34
|