[เถรี]

พระอาจารย์เล่าว่า "สมัยก่อนเวลาไปกราบหลวงพ่อพุธ วัดป่าสาลวัน คุยไปเรื่อย คราวนี้พระปฏิบัติเวลาคุยท่านก็จะภาวนาไปด้วย สำหรับท่านยิ่งดึกสมาธิยิ่งดี ส่วนพวกเรายิ่งดึกก็ยิ่งแย่ จะหัวทิ่มพื้นอยู่แล้ว หลวงพ่อท่านก็ยังคุยไม่เลิก จนต้องกราบเรียนว่า “หลวงพ่อครับ...พวกผมยังต้องเดินทางอีกไกล ขออนุญาตกราบลาก่อนครับ” ท่านรู้สึกว่าคุยหน่อยเดียว ที่ไหนได้..ตั้งหลายชั่วโมง

โดยปกติแล้วถ้าเป็นคำถามเรื่องเกี่ยวกับการปฏิบัติ ท่านคุยได้เป็นวันเป็นคืน แต่ถ้าถามเรื่องทำมาหากิน เรื่องลูก เรื่องผัว เรื่องเมีย ฯลฯ บางทีท่านไม่คุยด้วยเลย ต้องไปให้ถูกท่าถูกจังหวะ กราบเรียนถามว่า “หลวงพ่อครับ หลวงพ่อธุดงค์มามาก เคยโดนผีหลอกไหมครับ ?” ท่านก็ชะงักนิดหนึ่ง “เดี๋ยว...ขอผมคิดก่อน มันเป็นอุตริมนุสธรรม” “หลวงพ่อครับ อันนั้นเขาอวดชาวบ้านครับ ไม่ใช่พระด้วยกัน” “อ๋อ...ถ้าอย่างนั้นได้”

ท่านก็เลยเล่า ท่านบอกว่าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าที่เจอนั่นใช่ผีหรือเปล่า นั่งเล่าไปเถอะ..เป็นสิบ ๆ เรื่อง...ผีทั้งนั้น แต่ท่านก็ออกตัวก่อน..ไม่รู้ว่าผีหรือเปล่า”