[เถรี]

“ยังดีว่าเวลาธุดงค์แล้วมีฆราวาสผู้ชายไป เพราะว่าศีลพระบางทีก็ห้ามโน่นห้ามนี่ ห้ามพรากของเขียวก็เด็ดใบไม้ใบหญ้าไม่ได้ บางทีก็ชวนกันกินของยากอย่างยอดหวาย โอ้โฮ..กว่าจะดึงลงมาได้สักยอดหนึ่ง บางทีก็ดวงเฮงมากเลย มีเจ้าของคอยหวง กำลังดึง ๆ อยู่ ต่อบ้าง แตนบ้าง ไล่ต่อยหัวหูปูดหมด คราวนี้บางทีไม่มีต่อ ไม่มีแตน พอฟันยอดเข้า มดที่ทำรังอยู่ก็แห่กันออกมา

ยอดหวายนี่เขาเรียกว่าอาหารชั้นสูง อยู่สูงลิบเลย..! ก็ลักษณะเดียวกันแหละ ปอกไปปอกมา อุตส่าห์ฟันเสียจนป่าจะถล่มทลายคิดว่าได้เยอะ พอถึงเวลาส่วนที่กินได้เหลืออยู่ประมาณหัวแม่มือ ช่างมีมานะกันจริง ๆ..! เพราะฉะนั้น..ถ้าหากว่าอยู่บ้านแล้วใครบ่นว่าจะกินแกงยอดหวายนี่อาตมาจะ "โบก" ให้..! รู้หรือเปล่าว่าทำยากแค่ไหน ...(หัวเราะ)...”