คนเรานั้น มีน้ำสาม สิบแปดลิตร
อย่าแคลงจิต แม่นแท้ แน่หนักหนา
ฟอสฟอรัส คือกำมะถัน ตามสัญญา
มีอยู่ใน กายา ทุกตัวคน
ทำหัวไม้ ขีดสองพัน สองร้อยก้าน
ใช่ประมาณ แพทย์เขาแยก แจกเป็นผล
ยังมีอีก ธาตุเหล็ก ในตัวตน
แยกแล้วย่น ได้ตะปู เพียงหนึ่งตัว
ยาวสามนิ้ว เท่านั้น อัศจรรย์แท้
ใช่จะแส่ พูดเล่น เป็นชวนหัว
แล้วยังมี ไขมัน คั้นจนทั่ว
ผสมกลั้ว เป็นสบู่เหลว ได้เจ็ดก้อน
เราควรเร่ง เพ่งพิศ คิดดูเถิด
ว่าคนเกิด มีราคา น่าอาวรณ์
ที่รู้ได้ แพทย์เขาบอก ใช่หลอกหลอน
คิดเขียนกลอน เพื่ออ่านเล่น เป็นปัญญา
เมื่อรวมแล้ว ค่าตก หกสิบหกบาท
ไม่ผิดพลาด สิบห้าสตางค์ เท่านั้นหนา
หากไม่เพิ่ม คุณความดี มีวิชา
เพียงราคา ต่ำกว่าสัตว์ ถนัดใจ
ประกอบแต่ ศีลธรรม คุณความดี
ก็จะมี คุณค่า จักหาไหน
มีชีวิต ก็สุขกาย สบายใจ
เมื่อตายไป ชื่อหอมอยู่ คู่โลกาฯ.
พระอาจารย์สรวง ปริสุทฺโธ
๑๒ พฤศจิกายน ๒๕๒๘
(เขียนที่ศาลาสระน้ำ)