[ทาริกา]

ก่อนจะเล่าเรื่องต่อ.. ก็ขอบอกกันไว้ก่อนว่า.. คณะสงฆ์ท่านสงสาร กลัวหลวงตาจะตายก่อนครบพรรษา เลยลงมติให้หลวงพี่ชัยศรีขึ้นมาทำหน้าที่แทนหลวงพี่รัญ.. หลวงตาพระน้องเป็นผู้ช่วยงานบนศาลา

พระคุณ "อาจารย์อนันต์" ผู้ลงมติ ก็ยังซ่อนองค์มิดชิดต่อไป..


เรื่องของหลวงพี่รัญกับพระคุณพ่อฤๅษีฯ นั้นมีมาก แต่ที่อยากเล่าให้ลูกหลานฟังขอเลือกมาสักเรื่องหนึ่ง คือทุกคนในวัดท่าซุงจะเห็นภาพที่หลวงพี่รัญ อาจหาญสามารถยืนใส่อังสะยกมือไหว้รายงานพระคุณพ่ออย่างฉาดฉาน.. เห็นกันเป็นปกติ พระคุณพ่อไว้ใจมาก และท่านก็เคารพรักพระคุณพ่อมาก จึงยืนสนองงานสบาย ๆ น่ารัก (น่าอิจฉาหน่อย ๆ) มาตลอด

จนวันหนึ่ง.. หลวงพี่รัญถูกเรียกเข้าไปหา ท่านก็ไปยืนอยู่ตรงหน้าพระคุณพ่อซึ่งกำลังเพ่งแว่นตาอ่านรายงานเรื่องหนึ่งอยู่อย่างใจจดใจจ่อ.. พอพระคุณพ่อเงยหน้ามองลอดแว่นขึ้นมา สายตาพ่อกับลูกกระทบกัน.. ลูกร่วงลงไปคุกเข่ากับพื้น ! เหมือนถูกไฟฟ้าช็อต พ่อต้องรีบคลายกระแสจิตกระแสตาให้อ่อนลง

"อ้าวคุณรัญ.. เออ.. เออ.. คุณดูนี่หน่อย!..."

นั่นแหละพี่จึงมีแรงยืนขึ้นอย่างเดิม แต่ขาอ่อน.. สั่นอีกด้วย