พระพุทธเจ้าตรัสว่า เรารักราหุลลูกของเราเท่าไร เราก็รักเทวทัตเท่านั้น คนอื่นต้องคิดว่าโกหกแน่ ๆ เลย ศัตรูที่ร้ายกาจที่สุดกับลูกที่รักที่สุด พระองค์ท่านบอกว่าพระองค์ท่านรักเท่ากัน แต่ว่าถ้าเราทำถึงสักส่วนเสี้ยวหนึ่งของเมตตาบารมีที่แท้จริง เราจะรู้ว่าพระองค์ท่านตรัสออกจากใจจริงแท้ จิตใจของพระองค์ท่านเป็นอัปปมัญญา คือหาประมาณไม่ได้ ไม่มีการเลือกที่รักมักที่ชัง ไม่มีอคติลำเอียง ไม่ว่าจะลำเอียงด้วยความรัก ลำเอียงด้วยความโกรธ ลำเอียงด้วยความกลัว ลำเอียงด้วยความหลง ไม่มีเลย สรรพสัตว์ทั้งหลายเป็นผู้ที่พระองค์ท่านควรจะมีความกรุณาด้วยทั้งสิ้น
ในเมื่อกำลังใจของพระองค์ท่านหาประมาณไม่ได้ขนาดนั้น พระองค์ท่านถึงได้ตรัสได้อย่างเต็มปากเต็มคำ ว่าเรารักราหุลลูกของเราเท่าไร เราก็รักเทวทัตเท่านั้น เราไม่ต้องเอาถึงขนาดนั้นหรอก เอาแค่ว่าคนที่เราเกลียด เราสามารถให้อภัยเขาได้ก็พอแล้ว
บุคคลที่ตั้งหน้าทำความดีอย่างเช่นพวกเรายังมีความทุกข์ขนาดนี้ ขึ้นชื่อว่าคนแล้วจะไม่ทุกข์นั้นไม่มี เกิดเมื่อไรก็ทุกข์เมื่อนั้น เพราะฉะนั้น..พยายามไปให้พ้น จะได้ไม่ต้องมาเสียเวลาเกิดอีกทุกข์อีก
สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๔๕
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 25-06-2020 เมื่อ 02:35
|