[เถรี]

"ภาวนาสูงสุดถึงวันละประมาณ ๑,๒๐๐ จบ แต่ว่าไม่ต้องทำมาหากินอะไรเลย ภาวนาอย่างเดียว มีเวลาแค่ฉันอาหารมื้อเดียวประมาณ ๑๐ กว่านาทีเท่านั้น แม้กระทั่งเข้าห้องน้ำห้องส้วมก็ภาวนา เป็นการภาวนาควบกับการจับลมหายใจเข้าออก ก็เลยทำให้เร่งเร็วไม่ได้ ไปช้า ๆ เอาคุณภาพ ตั้งแต่ประมาณตี ๓ ถึง ๑ ทุ่มของทุกวัน ได้แค่ประมาณ ๑,๒๐๐ จบเท่านั้น ส่วนช่วงที่ ๙๖๐ จบ ๙๐๐ จบ ๘๔๐ จบ ๗๒๐ จบ ๖๐๐ จบลงมา จนถึงประมาณ ๓๐๐ จบนี่ไม่ต้องคิดถึง คิดถึงช่วงประมาณวันละ ๓๐๐ จบนี่ทำอยู่ประมาณ ๓ ปีเต็ม ๆ

เพราะฉะนั้น..สิ่งที่ทำเอาไว้ถึงเวลาเกิดดอกออกผล ช่วงโควิด ๑๙ อาละวาด วัดท่าขนุนช่วยบรรเทาความเดือดร้อนให้กับบรรดาเจ้าอาวาสและเลขานุการของคณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมิไป ๒ เดือน เดือนละครั้ง ถวายไปรูปละ ๕,๐๐๐ บาท หมดไปเดือนละ ๔๐๐,๐๐๐ กว่าบาท แล้วก็เปิดโรงทานไปเกือบ ๒ เดือนเต็ม ลงทุนประมาณเดือนละ ๑๕๐,๐๐๐ บาท จะเห็นว่าขณะที่คนอื่นเขาลำบาก เขาเดือดร้อน วัดท่าขนุนไม่มีอะไรให้เดือดร้อนเลย

บรรเทาความเดือดร้อนของพระภิกษุ สามเณร แม่ชีในวัด ถวายไปรูปละ ๒,๐๐๐ บาท ถ้าหากว่าโยมไม่ได้เจอพระในวัด ๓๐-๔๐ รูปก็คงไม่รู้หรอก ว่ารูปละ ๒,๐๐๐ บาทนั้นหมดไปเท่าไร

แล้วก็หล่อพระพุทธลีลาประทานพรเนื้อเงิน ตั้งแต่ต้นจนจบนี่เกือบ ๓ ล้านบาทด้วยกัน แล้วก็ยังมีการช่วยเหลือทางสถานรับเลี้ยงเด็กกำพร้าวัดสระแก้ว ที่อำเภอป่าโมก จังหวัดอ่างทอง ไป ๑ ล้านบาท ช่วยโรงเรียนหมู่บ้านเด็กไป ๓๐๐,๐๐๐ บาท ในเบื้องต้น ถ้าสร้างอาคารจนเสร็จก็น่าจะเป็นล้านเหมือนกัน มอบข้าวสารอาหารแห้งช่วยเหลือเขาทั่วไปหมด เรื่องพวกนี้ต้องบอกว่าของทุกอย่างดีจริง สำคัญตรงที่ว่าเราต้องทำจริงด้วย"