ทำอย่างไรที่คุณจะรักษากำลังใจให้สม่ำเสมอได้ จุดมุ่งหมายการบวชของเราวันแรกคืออะไร ? ในปัจจุบันนี้เรายังมีกำลังใจที่มุ่งมั่น มั่นคงเท่ากับวันแรกที่เราบวชหรือเปล่า ? ตอนนี้เราเดินตรงทางที่จะไปสู่จุดหมายนั้นหรือไม่ ? เราได้ระยะทางใกล้ไกลเท่าไร ? ยืนอยู่ตรงจุดไหนแล้ว ? เหลือระยะทางอีกใกล้ไกลเท่าไรที่จะมุ่งไปสู่จุดหมายนั้น ?
คุณต้องประเมินตัวเองให้ได้ ถ้าประเมินตัวเองไม่ได้นี่ความก้าวหน้าจะไม่มี ตอนสมัยผมอยู่วัด ผมก็ไม่ได้ตำหนิพี่ ๆ เขาหรอก เพราะว่าผมกล้าเกินตัว วิสัยเป็นทหารมาทุกชาติ เราอายุพรรษาน้อย แต่กล้าจับงานใหญ่ กล้าชนกระทั่งกรรมการสงฆ์ทั้งคณะ ทำให้พี่ ๆ เขาปวดหัว ผมดูเหมือนคนหัวดื้อ ปกครองยาก แต่จริง ๆ ไม่ใช่ คุณไปคุยกับหลวงตาวัชรชัยแล้วคุณจะรู้ คนอย่างผมถ้าหากว่ามีเจ้านายที่เขาเข้าใจนะ สั่งคำเดียวครับรับรองว่างานเสร็จแน่นอน แล้วผลงานออกมาดีด้วย ไม่ต้องเสียเวลามาตรวจสอบ มาติดตามอะไรหรอก แต่ถ้าเจ้านายไม่เข้าใจ เขากลัวว่าประเภทพลังงานล้นเกินอย่างเรา ถ้าหากว่างานพลาดจะเสียหายมาก ก็เลยมีการขัดกันอยู่ในที แล้วก็กระทบกันไป กระทบกันมาเป็นเรื่องปกติ
ผมเองทุกครั้งที่มีการกระทบกระทั่งกัน ผมจะขอขมาท่ามกลางสงฆ์ทุกครั้ง แม้กระทั่งการประชุมสงฆ์ ฉะกันจนศาลาจะถล่ม ถึงเวลาต่างคนต่างยกเหตุผลของตัวเองขึ้นมา ถึงแม้ว่าจะเป็นเหตุผลแต่เสียงเราดังไป ใส่อารมณ์มากไป พอเขาเลิกงานผมก็ขอขมา ผมไม่เคยงุบงิบไปขอขมาลับหลังกัน ผมถือว่าผมเล่นเขาต่อหน้า ผมต้องขอขมาเขาต่อหน้า ขอให้ทุกคนเห็นว่าผมขอ แล้วหลังจากนั้นผมก็ตัดตรงนั้นทิ้งไปเลย ผมถือว่าผมรักษากำลังใจของผมใหม่ แต่สำหรับใครอาจจะติดใจไปสักอาทิตย์ สองอาทิตย์ หนึ่งเดือนหรือสองเดือน ก็แล้วแต่กำลังใจมากน้อยของเขา
แรก ๆ ผมออกมาจากวัดได้ ๑ - ๒ ปี พี่อาจินต์ พี่สามารถก็แวะไปหา ตอนนั้นเขาคงจะหาช่องทางไปของตัวเอง ผมมานั่งคิดว่า "ผมทำถูกหรือเปล่า ที่ผมออกจากวัดมา เพราะว่าถ้าผมอยู่วัด ผมจะเป็นกำลังที่ช่วยบริหารวัดได้มากกว่านี้.." ไม่ใช่ผมไม่คิดนะ...ผมคิด แล้วท้ายสุดผมตอบตัวเองว่า...ผมคิดไม่ผิด ที่ผมคิดไม่ผิดก็เพราะว่าถึงผมอยู่...ผมก็บริหารวัดได้ไม่ดีไปกว่าหลวงพ่อ ถ้าเราบริหารวัดได้ไม่ดีเท่าหลวงพ่อ คุณทำอย่างไรก็ตาม มันก็ไม่กระเตื้องขึ้นไปกว่านั้นหรอก แต่ถ้าคุณออกมาข้างนอกเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่ แล้วคุณทำได้ดี จะมีคนเห็นตั้งแต่แรกเลย ตรงนี้เขาจะเห็นว่าความสามารถล้วน ๆ แล้วท้ายสุดจะดึงศรัทธาคนได้มาก
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 18-12-2009 เมื่อ 13:07
|