[เถรี]

คราวนี้ในการทดลองของอาตมภาพนั้นต่างออกไป เพราะว่ามีความเชื่อมั่นในครูบาอาจารย์ และความเชื่อมั่นในความรู้ของตนเอง เริ่มต้นทดลอง ก็เล่นกับงูพิษอย่างงูเขียวหางไหม้เลย เป็นต้น และแม้ว่าจะสามารถทำได้จนเคยชินแล้ว แต่บางขณะวาระกรรมที่เนื่องกันมาอยู่ อาตมภาพก็ยังเคยโดนงูกะปะกัดเข้าที่ชีพจรข้อมือ ๔ เขี้ยวเต็ม ๆ เพราะว่าเจ้างูกะปะตัวนี้จะมากินลูกไก่ที่อาตมาเก็บเอาไข่ไก่ป่ามาฟักออกมาเป็นตัวตั้งแต่ตอนหัวค่ำ

เมื่อจะมากินลูกไก่ ได้ยินเสียงลูกไก่ร้อง อาตมภาพก็ไปจับ ไม่มีเวลาไปปล่อย ก็ใส่เอาไว้ในกรงดักหนู ผ่านไป ๑ คืน หลังทำวัตรเช้าแล้ว จะเอาเขาไปปล่อย ปรากฏว่าพอล้วงออกจากกรงมา เจ้างูก็พยายามจะเลื้อยหนี ในเมื่อดิ้นหลุดจากมือซ้าย ก็จับด้วยมือขวา ดิ้นหลุดจากมือขวา ก็จับด้วยมือซ้าย เขาอาจจะโมโหด้วยว่าหิวมาทั้งคืน ก็เลยแว้งกัดเข้าที่ข้อมือซ้ายตรงชีพจรเข้าเต็ม ๆ..!

แต่คราวนี้ในส่วนที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสถึงเมตตาบารมี ที่กล่าวไว้ในกรณียเมตตสูตรว่า นาสสะ อัคคิ วา วิสัง วา สัตถัง วา คือความเมตตาสามารถทำลายได้ทั้งเปลวไฟ ทั้งยาพิษ และทั้งอาวุธ อีกประการหนึ่งก็คือ มั่นใจว่าตัวเองได้รับยันต์เกราะเพชรมาแล้ว จะไม่ตายด้วยพิษของสัตว์มีพิษ เมื่อเป็นเช่นนั้น จึงได้แค่ล้างน้ำ ทำความสะอาดแผล และเอาพลาสเตอร์แปะ หลังจากนั้นก็ไปทำหน้าที่การงานของตนต่อไป..!