[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันเสาร์ที่ ๑๘ ธันวาคม พุทธศักราช ๒๕๖๔ ได้มีเวลาอยู่วัด แต่ว่างานก็มะรุมมะตุ้มเข้ามา คราวนี้ถ้าหากท่านทั้งหลายมองดูในศาลานี้จะเห็นว่า สิ่งที่ควรทำ สิ่งที่ควรสร้างภายในนี้ ก็ถือว่าครบถ้วนสมบูรณ์แล้ว โดยเฉพาะในส่วนของพระพุทธรูป ถ้าไม่จำเป็นแล้วอย่าพยายามสร้าง เพราะว่าถ้าเราไม่สามารถหาสถานที่ประดิษฐานที่เหมาะสมได้ อาจจะเป็นการปรามาสพระรัตนตรัยโดยไม่รู้ตัว

ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายสังเกต จะเห็นว่าวัดท่าขนุนของเรามีพระพุทธรูปน้อยมาก ก็คือถ้าหากว่าไม่มีที่สำหรับประดิษฐานที่เหมาะสม กระผม/อาตมภาพจะไม่รับเอาไว้เลย หลายท่านที่โทรศัพท์มาแจ้งว่าได้สร้างพระประธานไว้ สร้างพระพุทธรูปไว้ จะเอามาถวาย กระผม/อาตมภาพปฏิเสธไปทั้งหมด เพราะว่าไม่มีที่เหมาะสมสำหรับประดิษฐาน ส่วนท่านใดที่นำมาโดยไม่ได้บอกไม่ได้กล่าว เจอหน้ากระผม/อาตมภาพก็ไล่กลับไปเลย พูดง่าย ๆ ว่าไม่ได้ขอร้องให้สร้างมา..! เพราะถ้าหากว่ารับเอาไว้แล้วก็จะเป็นโทษมากกว่าประโยชน์

เรื่องของพระรัตนตรัย เราจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องละเอียดลออ ส่วนใหญ่แล้วญาติโยมส่วนหนึ่งอยู่ในจำพวกที่อยากได้บุญ จนกระทั่งลืมความเหมาะสม ถึงเวลาก็สร้าง ถึงเวลาก็สร้าง

กระผม/อาตมภาพเห็นบางวัด พระพุทธรูปเกลื่อนกลาดไปครึ่งค่อนศาลา ปล่อยให้หยากไย่เกาะ ฝุ่นจับ หมาขี้ใส่ ไก่ขึ้นไปทำรัง ลักษณะอย่างนั้นคนเห็นก็สลดใจ คนที่ปล่อยให้เป็นอย่างนั้นก็มีโทษด้วย ในเมื่อเป็นเช่นนั้นจึงขอให้ทุกคนระมัดระวังให้ดี อย่าโลภอยากได้บุญจนลืมโทษที่จะเกิดขึ้น ถ้าเรากระทำโดยไม่เหมาะสม

วัดท่าขนุนต้องบอกว่าโชคดีตรงที่พระพุทธรูปทุกองค์อยู่ในจุดที่เหมาะสม วัดอื่นอาจจะไม่ได้มีสถานที่อันเหมาะสมแบบนี้ แม้กระทั่งที่วัดท่าซุง ซึ่งพระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุง ท่านมารับสังฆทานที่กรุงเทพฯ นานเป็น ๑๐ ปีต่อเนื่องกัน ปรากฏว่ามีพระพุทธรูปสังฆทานเป็นพันองค์..! หลวงพ่อท่านได้สร้างอาคารธัมมวิโมกข์หลังอุโบสถ เพื่อเอาไว้เก็บพระพุทธรูปโดยเฉพาะ

เหตุที่ได้ชื่อว่าอาคารธัมมวิโมกข์ ? ก็เพราะว่าการออกหนังสือธัมมวิโมกข์รุ่นแรก ๆ ออกที่อาคารหลังนั้น เป็นการพิมพ์ลงบนกระดาษไขแล้วโรเนียวทีละแผ่น แบบที่สมัยก่อนเขาเรียกว่า "เครื่องฉับแกละ" พวกเราจะได้รู้ว่าก่อนที่หนังสือธัมมวิโมกข์จะออกมาเป็นเล่มมาตรฐานนั้น เปลี่ยนรูปลักษณ์มาหลายรอบ รอบแรกก็คือเป็นกระดาษโรเนียว ซึ่งรอบนั้นพระครูปลัดนิพพาน โชติธัมโม หรือที่ผมเรียกติดปากว่า ปลัดเอ๊ด ยังเขียนการ์ตูนให้ในธัมมวิโมกข์ฉบับแรก ๆ หลังจากนั้นก็เปลี่ยนมาเป็นพ็อกเก็ตบุ๊ก ปกค่อนข้างหนา แล้วค่อยพัฒนามาเป็นรูปลักษณ์ในปัจจุบัน