[เถรี]

ในขณะที่บรรดาเดียรถีย์ต่าง ๆ สร้างหอสูงแล้วก็ขึ้นไปอยู่บนนั้น ทำท่าเหมือนกับจะแสดงฤทธิ์ บรรดาพระอรหันต์ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นพระอัครสาวก พระมหาสาวก หรือพระปกติสาวก ที่เป็นอภิญญา ๖ หรือปฏิสัมภิทาญาณ กราบทูลอาสาขอแสดงฤทธิ์แข่งกับเดียรถีย์ เพื่อประกาศเกียรติคุณขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แต่ไม่ได้รับอนุญาต

บรรดาภิกษุณีอรหันต์ต่าง ๆ ประกาศขอพระบรมพุทธานุญาตแสดงฤทธิ์ ก็ไม่ได้รับอนุญาต สามเณร สามเณรีต่าง ๆ ขอแสดง ก็ไม่ได้รับอนุญาต จนกระทั่งท้ายสุดบรรดาอุบาสกอุบาสิกาต่าง ๆ ที่เป็นพระอนาคามีบ้าง เป็นพระสกทาคามีบ้าง เป็นพระโสดาบันบ้าง ที่มีความสามารถด้านอภิญญา ๖ ขอแสดงฤทธิ์ พระพุทธเจ้าก็ไม่ได้อนุญาต ทรงตรัสว่าวาระนี้เป็นภาระที่พระองค์ท่านจะแสดงเอง เมื่อแสดงยมกปาฏิหาริย์แล้วพระองค์ท่านก็เสด็จขึ้นไปโปรดพุทธมารดาที่ดาวดึงส์เทวโลก

ตรงจุดนี้ไม่ขอกล่าวถึง จะกล่าวถึงตรงจุดที่ว่า ไม่ว่าจะเป็นภิกษุ ภิกษุณี อุบาสก อุบาสิกา ล้วนแล้วแต่ขอแสดงฤทธิ์ในพระพุทธศาสนาเพื่อปราบพวกเดียรถีย์ แม้กระทั่งสามเณร สามเณรีตัวเล็ก ๆ ก็พร้อมที่จะแสดงฤทธิ์ เพื่อให้เดียรถีย์ทั้งหลายได้ประจักษ์ว่า พระพุทธศาสนาของเราเป็นของจริง เป็นของแท้

ตรงจุดนี้ที่อยากให้ญาติโยมทั้งหลายได้ตระหนักก็คือว่า แม้กระทั่งเณรเล็ก ๆ ก็ยังรับอาสาเพราะมีความสามารถอย่างแท้จริง แล้วเราทั้งหลายมีความสามารถเท่าไร มีอะไรพอจะอวดคนอื่นเขาได้บ้าง ?

แม้กระทั่งพระภิกษุสามเณรของเรา พอถึงเวลาพิจารณาปัพพชิตอภิณหปัจเวกขณะ ก็จะมีว่า คุณวิเศษของเรามีหรือไม่ ? เพื่อที่จักได้ไม่เก้อเขินเมื่อเพื่อนสหธรรมิกไต่ถาม แล้วเราทั้งหลาย ถ้าหากว่ามีผู้ที่ไม่เคยปฏิบัติธรรมมาก่อน รู้จักมักคุ้นกัน เห็นว่าเราเข้าวัดปฏิบัติธรรมเป็นปกติ แล้วเขาถามว่าการปฏิบัติธรรมดีอย่างไร เราจะอธิบายให้เขาฟังได้ไหม ?

นี่คือปัญหาที่อยากจะฝากท่านทั้งหลายเอาไว้ เพราะว่าบุคคลที่เข้าถึงไม่จริง ไม่สามารถจะอธิบายให้แจ่มแจ้งให้เข้าใจชัดเจนได้ แต่คนที่เข้าถึงอย่างชัดเจน สามารถอธิบายได้ทุกรูปแบบ