[เถรี]

ระเบียบของทหารนั้นเข้มงวดมาก ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงตามสถานการณ์เฉพาะหน้าได้ ต้องรอคำสั่งผู้บังคับบัญชาอย่างเดียว คนยิงเครื่องยิงลูกระเบิดจะยิงได้ก็ต่อเมื่อผู้บังคับบัญชาอนุญาตเท่านั้น ซึ่งตรงจุดนี้เป็นจุดอ่อนที่ใหญ่หลวงมาก มัวแต่รอให้อนุญาต อาจจะโดนข้าศึกรุมตีตายกลายเป็นศพแล้ว..!

ดังนั้น...เมื่อรับเอาตัวของสิบตรีสำอางค์ นันมีมา แล้วบรรจุลงตำแหน่งพลเครื่องยิงลูกระเบิด พูดง่าย ๆ ก็คือให้เขามีที่ลง ไม่ได้หวังการช่วยเหลือจากเขาเลย ปรากฏว่าปีนั้นจำเป็นต้องเข้าฝึกหมู่ ตอน หมวด ก็คือการบังคับบัญชาหน่วยทหารตั้งแต่ระดับหมู่ ระดับตอนที่ใหญ่กว่าหมู่ และระดับหมวด ซึ่งส่วนใหญ่แล้วเป็นหน่วยรบหลักของกองทหาร และเป็นการฝึกโดยใช้อาวุธจริง..!

ทหารเราจะมีการฝึกโดยใช้อาวุธจริงทุกปี อันดับแรกก็คือให้เกิดความเคยชินว่า เวลารบจริง ๆ แล้วเป็นอย่างไร อันดับที่สองก็คืออาวุธกระสุนที่จะหมดอายุ ก็จะได้ "จำหน่าย" ได้ ใช้ไปในการฝึกซ้อม ไม่ต้องทิ้งให้เสียเปล่า

อย่าถามว่ามีตายไหม ? ตายทุกปี..! ถ้าหากว่าคุณปฏิบัติได้ถูกต้องตามที่ฝึกมา ก็แปลว่าปลอดภัย แต่ถึงปฏิบัติถูกต้อง ถ้ามีอุบัติเหตุก็ตายได้อีก อย่างเช่นรุ่นน้องชื่อ พลทหารสมพงษ์ พินิจมนตรี เจอเอ็ม. ๖๐ เข้าที่ไหล่ ทะลุตลอดลำตัว ขาดสะพายแล่งอย่างกับขวานจาม..!

ถ้าอยากรู้ว่าเอ็ม. ๖๐ หน้าตาเป็นอย่างไร ? ก็คือปืนกลที่มีกระสุนเป็นสาย ๆ ที่ "ไอ้แรมโบ้" ถืออยู่นั่นแหละ เพราะว่าเป็นการฝึกลอดวิถีกระสุน ซึ่งเป็นการใช้กระสุนจริง แล้วการใช้กระสุนจริง เขาจะตั้งปากลำกล้องสูงจากพื้นประมาณ ๓๐ เซนติเมตร พูดง่าย ๆ ก็คือมีที่ให้ไปได้

แต่ว่าพลทหารสมพงษ์ พินิจมนตรี น่าจะถึงฆาต เพราะว่าการที่จะบุกฝ่าเข้าไปจนถึงรังปืนกลนั้น ตลอดระยะทางจะมีระเบิดอยู่ตลอดแนว ปรากฏว่าการกดระเบิดตูมหนึ่ง ตอนที่พลทหารสมพงษ์เข้าไปใกล้ ไม่มีอันตรายจากระเบิด แต่มีงูแมวเซาตัวหนึ่งพุ่งพรวดออกจากรูมาตรงหน้า พลทหารสมพงษ์ตกใจงู จึงผวาลุกขึ้น..หงายตึงไปเลย..! เพราะว่าปืนยิงอยู่ตลอดเวลา นั่นก็คือถึงปฏิบัติถูกต้องตามหลักการฝึกแล้วก็จริง ก็ยังมีดวงซวยพาให้ตายได้..!