[เทิด]

๒๒ ผู้มีสัจจะ

ชาติคนผู้ดี
อันปากว่าอย่างใด ในใจก็ควรให้เป็นอย่างนั้นแท้จึงดี
อันปากว่าแท้ ในใจบ่กระทำตามก็หาประโยชน์บ่ได้
เหตุนั้น ควรมี "สัจจะ"
ครั้นว่าจักทำอันใด ก็ให้ทำอันนั้นแท้ ๆ
จึงจะสัมฤทธิ์ เป็นดีไปภายหน้าแล

๒๓ ปากเป็นหนึ่ง ใจเป็นสอง

เมื่อเรากระทำอันใด
ถ้าบ่เห็นผลแลคุณวิเศษ ก็อย่ารีบอวดว่าดี
ให้ทำไปก่อน
ครั้นว่าดีแท้นั้น บ่ต้องอวด
บางคนบ่รู้บ่หัน บ่ทันได้ทำ
ก็อวดรู้ไปเสียก่อน
ปากเป็นหนึ่ง ใจเป็นสอง
อันนี้บ่ดีแล

๒๔ กบในบ่อน้ำ

เราบ่ควรมีมานะกระด้าง ถือตัวว่าดี
รู้ฉลาด และได้กระทำความดีมากมาย อย่างนั้นอย่างนี้บ่ควร
อันที่จริงคนที่เขารู้
และได้กระทำดี ยิ่งกว่าเราหลายพันเท่า ก็มีมากมาย
เพราะว่าของอันใดก็ดี
ย่อมมีอันยิ่งเหนือกว่ากัน เป็นธรรมดา บ่มีที่สุด
อุปมาเป็นดังกบอยู่ในน้ำบ่อ
ก็สำคัญว่า น้ำในบ่อนั้นลึกและกว้าง
เหตุว่ามันบ่เคย ได้เห็นน้ำมหาสมุทรสักครั้ง