[เถรี]

เรื่องนี้จะว่าไปแล้ว ก็เป็นเรื่องปกติธรรมดาของบุคคลที่หนาไปด้วยกิเลส การยอมรับว่าตัวเองผิดมันเสียหน้ามาก บังเอิญว่ากระผม/อาตมภาพโชคดี ได้รับการฝึกฝนมาแบบทหาร ถ้าเจ้านายบอกว่าผิดก็คือมึงผิด คำสั่งของผู้บังคับบัญชาคือเสียงสวรรค์ ทหารต้องทำตามโดยไม่มีข้อแม้

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น ถึงเวลา ถ้าหากว่ามีใครบอกกล่าวอะไร ก็ต้องจะดูตัวเองก่อนว่าเราผิดตรงไหน ? อย่างที่เคยเล่าให้พวกท่านทั้งหลายฟังว่า บางครั้งหาที่ผิดไม่ได้จริง ๆ จนในที่สุดก็สรุปลงไปว่า "มึงผิดตั้งแต่เกิดมาแล้ว ถ้าไม่เกิดมาก็ไม่เจอเรื่องแบบนี้"

พอสรุปได้ หลวงพ่อวัดท่าซุงท่านโทรมาเดี๋ยวนั้นเลย ท่านจะเฉลยให้ฟังว่าทำไมถึงเป็นอย่างนั้น ปรากฏว่างานนั้นโดน "ท่านย่า" ฝากด่ามา ก็คือไม่ได้ทำผิดอะไรหรอก แต่ให้ด่า ๆ ไว้หน่อย ท่านย่าบอกว่า "ไอ้นี่รู้ตัวเร็ว ถ้าด่ามันแล้วมันจะระวัง คนอื่นจะได้เล่นงานไม่ได้" ดังนั้น...พวกท่านทั้งหลายจะไปคิดว่า ถึงเวลาแล้ว คนโน้นผิด คนนั้นผิด...ไม่ใช่ เราต้องคิดอยู่เสมอว่าตัวเราผิด ใช้หลักอัตตนา โจทยัตตานัง ต้องกล่าวโทษโจทย์ตนเองอยู่เสมอ

เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมา กระผม/อาตมภาพก็ตำหนิคณะกรรมการร้านค้าชุมชนคุณธรรมวัดท่าขนุนไปว่า มีการเล่นพรรคเล่นพวก มีการปฏิบัติแบบ ๒ มาตรฐาน เพื่อที่จะไปให้แก้ไขให้ดียิ่งขึ้น เพราะว่าเป้าหมายของการตั้งร้านชุมชนของกระผม/อาตมภาพเองก็คือ เพื่อประโยชน์ของคนทั้งอำเภอทองผาภูมิ ไม่ใช่ตั้งมาเพื่อคณะกรรมการแค่ไม่กี่คน

แต่ปราฏว่าท่านทั้งหลายกลับไปเที่ยวเสาะหาแล้วก็กล่าวโทษคนอื่น โดยที่ไม่ได้ดูว่าตัวเองทำอะไรที่ไม่ถูกต้องแล้วแก้ไข ก็ต้องบอกว่าเป็นเรื่องที่น่าเสียดายและน่าเสียใจ เพราะว่าถ้ายังทำอย่างนี้อยู่โอกาสที่จะได้ดีก็ไม่มีเลย เพราะว่าไม่เห็นความผิดของตัวเอง