[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอังคารที่ ๒๒ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๕ เมื่อวานขาดเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนไป ๑ วัน เพราะว่าติดการประชุมคณะสงฆ์อำเภอทองผาภูมิ วันนี้ไปเยี่ยมสนามอบรมบาลีก่อนสอบ มีพระเณรทวงด้วย บอกว่า "เมื่อวานพระอาจารย์ขาดเสียงธรรมไปวันหนึ่งครับ" ผมมั่นใจว่าคนทวงอาจจะสอบตก..! เพราะว่าแทนที่จะสนใจกับเรื่องที่อบรม กลับไปสนใจกับเสียงธรรมจากวัดท่าขนุนแทน

ในส่วนที่เป็นงานของคณะสงฆ์เป็นสิ่งที่ทิ้งไม่ได้ ฉะนั้น...ถ้าหากว่าเราลำดับความสำคัญก่อนหลังของงานได้ ก็จะทำให้เราเลือกถูกว่าจะทำงานอะไรก่อน ถ้าหากว่าเป็นเรื่องของงานคณะสงฆ์ก็ต้องมาก่อนเป็นอันดับแรก โดยเฉพาะถ้าเป็นงานในรั้วในวัง ต่อให้ติดงานอื่นที่สำคัญแค่ไหนก็ต้องทิ้งทั้งหมด..!

อันดับที่สองเลยก็คือเรื่องของการเรียนการสอน เพราะว่านิสิตหลายรายเดินทางไกลมาก แต่ถึงจะไกลมากในสมัยนี้ ก็ไม่ไกลเท่ากับสมัยที่กระผม/อาตมภาพไปเรียนอยู่ที่วัดไร่ขิง วัดศรีสุดาราม หรือว่าที่ มจร.วังน้อย นั่นถือว่าเป็นนิสิตที่ไปเรียนไกลที่สุด ใช้เวลาวิ่งรถ ๓ ชั่วโมงครึ่งถึง ๔ ชั่วโมง

คราวนี้ถ้าเราไปด้วยจุดมุ่งหมายที่ชัดเจน ก็คือต้องการความรู้มาเสริมเพิ่มเติมการเผยแผ่พระพุทธศาสนาของเราให้ดียิ่งขึ้น ถ้าหากว่ากำลังใจมุ่งมั่นเพียงพอก็จะไม่ท้อถอย แบบเดียวกับที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสเอาไว้ว่า "ตลอดในวัฏสงสารที่ยาวไกลไม่เห็นต้นเห็นปลายซึ่งปรารถนาพระโพธิญาณมา คำว่าท้อแม้แต่น้อยหนึ่งไม่เคยปรากฏขึ้นในใจของตถาคตเลย"