[เถรี]

การเกิดของพระองค์ท่านแต่ละชาติก็ต้องทุกข์ทนแบบเดียวกับพวกเรา หลายชาติก็อายุสั้นพลันตาย เพราะว่ากรรมเก่าตามมาทัน แม้กระทั่งปัจจุบันชาตินี้ที่พระองค์ท่านตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ กรรมเก่าที่เคยสังหารรากษสเพื่อช่วยคนหมู่มากก็ยังตามมา ทำให้มีพระชนมายุเพียง ๘๐ พรรษาเท่านั้น

พระพุทธเจ้าของเราเกิดมายาวนานและทุกข์ทนมานับกัปไม่ถ้วน ไม่เคยมีความท้อใจในการทำความดีเลย แล้วพวกเราทั้งหลาย เพิ่งจะทำดีได้กี่วัน ? ถึงได้เกิดความท้อใจกันขึ้นมา หมดกำลังใจกันขึ้นมา

ถ้าเราดูแค่ในชาดกก็คือ พระมหาชนกว่ายน้ำอยู่กลางมหาสมุทรที่มองฝั่งไม่เห็น ๗ วัน ๗ คืน นางมณีเมขลาเหาะผ่านมาเจอเข้าก็ถามว่า "ท่านยังอยู่ห่างฝั่งไกลจนขนาดมองไม่เห็น แล้วจะว่ายไปทำอะไร ?" พระมหาชนกตอบนางมณีเมขลาว่า "ถ้าได้เพียรพยายามจนสิ้นกำลังของบุรุษแล้ว ก็ตอบตนเองได้ว่าได้ทำหน้าที่อย่างเต็มที่แล้ว ถ้าฝั่งอยู่ในระยะใกล้ ในกำลังที่จะว่ายไปถึง แล้วไม่เพียรพยามยามก็จมน้ำตายเปล่า เสียทีที่เกิดเป็นบุรุษ แต่ถ้าหากว่าฝั่งอยู่ไกลเกินกำลัง ว่ายไปไม่ถึง ก็ยังตอบตนเองได้ว่า เราทำหน้าที่ได้ดีที่สุดแล้ว" นางมณีเมขลาฟังแล้วชอบใจจึงอุ้มไปส่ง

คราวนี้การที่กระผม/อาตมภาพเป็นนักเรียนก็เรียนไกลที่สุด เป็นครูบาอาจารย์ก็สอนไกลที่สุด และขณะเดียวกัน ถ้านับการทุ่มเทให้กับการปฏิบัติธรรมอย่างชนิดที่เอาชีวิตเข้าแลก ทำจนคนรอบข้างว่าบ้าทั้งนั้น แม้แต่ญาติพี่น้องของตนเองก็ว่าบ้า เพื่อนฝูงทุกคนก็ว่าบ้า ครูบาอาจารย์ทุกคนก็ว่าบ้า แต่ด้วยความที่มั่นใจว่าสิ่งที่ตนเองทำนั้นเป็นสิ่งที่ดี จึงไม่ท้อถอย และต้องเพียรพยายามทำให้สำเร็จ

เนื่องเพราะว่าหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุง บอกเอาไว้ชัดเจนว่า สิ่งใดที่คนอื่นมีสิบนิ้วเท่ากับเราแล้วทำได้ สิ่งนั้นเราต้องทำได้ และถ้าเราทำสิ่งนั้นได้ เราต้องทำให้ดีกว่าคนอื่นด้วย จากอายุ ๑๖ ปีที่ทุ่มเทให้กับการปฏิบัติธรรมมา จนถึงปีนี้ ๖๓ ปี เป็นระยะเวลานานเท่าไร ? ยังไม่เคยมีคำว่าท้อใจเลยเหมือนกัน มีแต่ต้องทำให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป