[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๒๓ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๕ วันนี้เช้าขึ้นมาก็เจอคำสั่งด่วนในกลุ่มไลน์ ให้ตั้งแต่รองเจ้าคณะอำเภอขึ้นไป เข้าร่วมพิธีปิดการอบรมบาลีก่อนสอบที่วัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) กระผม/อาตมภาพจึงไม่ได้บิณฑบาต วิ่งไปถึงวัดไร่ขิง หลวงพ่อเจ้าคุณแย้มถามว่า "ออกมากี่โมง ?" กราบเรียนว่า "ตี ๓ กว่าครับ ไม่อย่างนั้นจะมาไม่ถึง แล้วก็ไม่ทันเวลา"

ตรงจุดนี้บางท่านอาจจะเห็นว่าระยะทางไกลมาก ระยะเวลาก็กระชั้นชิด ก็อาจจะไม่ไปตามคำสั่งเลย คราวนี้ในส่วนที่กระผม/อาตมภาพกล่าวไปวันก่อนก็คือ ถ้าลำดับความสำคัญในตอนนี้ งานคณะสงฆ์ต้องมาเป็นอันดับหนึ่ง

ตรงจุดนี้ต้องยกให้เป็นคุณความดีของการฝึกหัดแบบทหารที่กระผม/อาตมภาพได้รับมา ซึ่งจะมีประโยคติดปากว่า "คำสั่งผู้บังคับบัญชาคือเสียงสวรรค์ ทหารต้องปฏิบัติตามโดยไม่มีข้อแม้" เพราะถ้าหากว่ามีการลังเล สงสัย ดื้อรั้น ไม่ปฏิบัติตาม กองทัพนั้นอาจจะล่มสลายได้ เพราะว่าคำสั่งทหารเด็ดขาด แต่ไม่แน่นอน คือสั่งแล้วต้องทำ แต่ทำไปครึ่งหนึ่งแล้วอาจจะมีการเปลี่ยนแปลงในทันทีทันใด ตามสถานการณ์สู้รบเฉพาะหน้า

ดังนั้น...วัน ว. เวลา น. ซึ่งอันนี้เป็นศัพท์ทหาร วันเขาย่อว่า ว. เวลา เขาย่อว่า น. ก็คือนาฬิกา ตามคำสั่งทหารนั้นต้องแน่นอนที่สุด ไม่เช่นนั้นแล้ว ถ้าถึงเวลาแล้วเรายังไม่เคลื่อนทัพตามคำสั่ง เมื่อปืนใหญ่ปูพรมมา เราอาจจะตายด้วยฝีมือพวกเดียวกัน เพราะว่าเมื่อทางปืนใหญ่คำนวณว่าเราใช้ระยะเวลาเท่าไรในการเคลื่อนที่จนพ้นเขตอันตราย ก็จะเริ่มยิงถล่มเพื่อตัดทางถอยของข้าศึก หรือทำลายที่ตั้งของข้าศึก

คราวนี้งานอบรมบาลีก่อนสอบที่ผ่านมานั้น ดูแล้วหลายส่วนเหมือนกับการฝึกทหาร เพราะว่าบุคคลที่ฝึกทหารนั้น สิ่งที่ได้มาเป็นคุณสมบัติเฉพาะตัวอันแรกเลยคือบุคลิกภาพ จะมีบางสิ่งบางอย่างที่ตกค้างอยู่ให้เห็นเลยว่าคนนี้คือทหาร เพราะว่าเป็นสิ่งที่ต้องทำซ้ำ ๆ ซาก ๆ อยู่เป็นเดือนเป็นปี ในเรื่องการฝึกอบรมบาลีก็เช่นกัน บุคคลที่ผ่านการอบรมแล้ว มีความมั่นอกมั่นใจในความรู้ของตนเอง การแสดงออกจะเป็นบุคลิกภาพของความมั่นใจในตนเอง ที่ยากจะหาอะไรมาลบล้างหรือปิดบังได้