"ปาติโมกฺเข จ สํวโร" ให้รู้จักสำรวม คือรักษาศีลตามสภาพของตน บุคคลทั่วไปก็ศีล ๕ อุบาสกอุบาสิกาก็ศีล ๘ ถ้าเป็นสามเณรก็ศีล ๑๐ พระภิกษุก็ศีล ๒๒๗
"ปนฺตญฺจ สยนาสนํ" ให้นอนให้นั่งอันที่อันสงัด คือปลีกตัวออกจากหมู่ เพื่อหวังประโยชน์ในการปฏิบัติธรรม เพื่อความหลุดพ้นตราบใดที่ยังคลุกคลีอยู่กับหมู่คณะ โอกาสที่จะหลุดพ้นมีน้อยมาก เพราะว่าเท่ากับคลุกอยู่กับกองกิเลส สาวกขององค์สมเด็จพระบรมโลกเชษฐ์ในระยะแรกจึงปลีกตัวจากหมู่ ปฏิบัติจนบรรลุมรรคผลแล้ว จึงกลับมาอนุเคราะห์แก่ชนส่วนใหญ่ต่อไป
"มตฺตญฺญุตา จ ภตฺตสฺมึ" ทรงสอนให้พวกเรารู้จัก รับประทานอาหารแต่พอดี มากเกินไปก็ทำให้ง่วงซึม ปฏิบัติธรรมไม่สะดวก น้อยเกินไป ร่างกายก็กระวนกระวาย ถ้าไม่ใช่สภาพจิตใจเข้มแข็งจริง ๆ ก็ปฏิบัติธรรมไม่ได้ไปเลย
"อธิจิตฺเต จ อาโยโค" สอนการปฏิบัติสมาธิภาวนาให้ใจตั้งมั่น บุคคลที่สมาธิทรงตัว จะพ้นจากมารทั้งหลายชั่วคราว ซึ่งบาลีกล่าวว่า มารจักมองไม่เห็น
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย หยาดฝน : 26-08-2022 เมื่อ 04:25
|