[เถรี]

เรื่องราวตอนนี้ เชื่อว่าท่านที่ศึกษาวรรณคดีเรื่องรามเกียรติ์มาก็รู้อยู่ทุกคน แล้วกระผม/อาตมภาพนำมาบอกกล่าวเพื่ออะไร ? ที่อยากจะบอกกล่าวนี้ ไม่ได้บอกกล่าวแค่ญาติโยมทั้งหลาย แต่อยากจะบอกกล่าวไปถึงวิทยาลัยนาฏศิลป์จังหวัดต่าง ๆ ทุกแห่ง บอกกล่าวไปถึงสถาบันบัณฑิตพัฒนศิลป์ บอกกล่าวไปถึงกรมส่งเสริมวัฒนธรรม บอกกล่าวไปถึงกระทรวงวัฒนธรรมว่า การแสดงโขนตอนพระรามตามกวางนั้น ผิดจากความเป็นจริงอย่างใหญ่หลวง

เนื่องจากว่าโขนที่คนทั้งหลายไปดูนั้น นอกจากท่าเต้นท่ารำอันงดงามแล้ว ส่วนหนึ่งที่ไปดูก็คือความอลังการของเครื่องทรงต่าง ๆ แค่มงกุฎอย่างเดียวก็มีสารพัดสารพันแบบ ถ้าไม่ใช่บุคคลที่มีความคล่องตัวและเชี่ยวชาญจริง ๆ ก็ไม่สามารถที่จะบอกได้ว่ามงกุฎนี้บุคคลใดสวมใส่

คราวนี้ความอลังการในเครื่องทรงก็เลยทำให้โขนทั้งหลายนั้น ส่วนหนึ่งขายท่ารำอันงดงาม ส่วนหนึ่งขายเครื่องทรงอันอลังการ อีกส่วนหนึ่งขายเสียงขับร้อง อีกส่วนหนึ่งขายเทคนิคแสงสีเสียงต่าง ๆ

แต่ว่าการขายเครื่องทรงนั้นเป็นความผิดพลาดอย่างใหญ่หลวง เหตุเพราะว่าพระราม พระลักษณ์ และนางสีดานั้น ออกไปถือเพศเป็นนักพรตในป่า แต่ว่านักแสดงแทนที่จะใส่ชุดขาว หรือว่าชุดสีกรัก หรือว่านุ่งห่มหนังเสือในเพศของพระฤๅษีตามความนิยม ก็กลายเป็นว่าทรงเครื่องกษัตริย์ ทรงเครื่องนางกษัตริย์กันอย่างเต็มที่ ผิดไปจากความเป็นจริงอย่างใหญ่หลวง โดยเฉพาะพระรามนั้น ถือศรติดพระหัตถ์อยู่ พระลักษณ์ก็ถือพระขรรค์ติดพระหัตถ์อยู่ ซึ่งไม่ใช่วิสัยของนักบวช..!

ถ้าหากว่าการแสดงนั้น เราให้พระราม พระลักษณ์และนางสีดา นุ่งห่มผ้าลายหนังเสือ เมื่อนางสีดาขอร้องให้พระรามออกไปตามกวาง ก็ให้พระรามใช้บ่วงเถาวัลย์ในการคล้องกวางก็ได้ ไม่ใช่แผลงศรทำให้กวางมารีศเสียชีวิต ซึ่งการฆ่าสัตว์ตัดชีวิตนั้น ย่อมไม่ใช่วิสัยของนักบวช ดังที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสว่า อนูปฆาโต ก็คือนักบวชต้องไม่เข่นฆ่า ไม่ทำร้ายใคร สมโณ โหติ ปรํ วิเหฐยนฺโต การเบียดเบียนผู้อื่นย่อมไม่ใช่วิสัยของสมณะ