ย้อนกลับมาจนเกือบจะถึงตัวเมืองมุด่ง เลี้ยวซ้ายเข้าวัดป่าวินเส่ง ที่มีแต่เจดีย์ระเกะระกะไปทั้งภูเขา ตรงทางเข้ากำลังสร้างพระอรหันต์ ๘๐ องค์ รวมแล้วเป็นระยะทางที่ยาวเป็นไมล์เลย บนภูเขากำลังสร้างพระนอนองค์มหึมา ยาว ๕๐๐ ศอก..!
เจ้าประคุณเถอะ...เห็นกำลังใจของเขาแล้วยอมรับว่าสู้ไม่ได้ แต่เรื่องที่จะให้ยอมแพ้ง่าย ๆ ก็ผิดไปละ ว่าแล้วเข้าไปร่วมทำบุญสร้างพระกับเขา ๕๐๐ จั๊ต อย่างนี้ถึงจะไม่เสียชื่อลูกหลวงพ่อ หลานหลวงปู่ แฮ่..! ท่านสุธัมมะทำบุญ ๕๐๐ จั๊ต ขอทุกคนจงโมทนา... เขาประกาศอะไรทำนองนี้แหละ รับอนุโมทนาบัตรแล้วเดินทางกลับ...
พระนอนยาว ๕๐๐ ศอก วัดป่าวินเส่ง เมืองมุด่ง
กลับมาถึงวัดเจ้าไวห้าโมงครึ่ง (บวกครึ่งชั่วโมงทุกครั้งก็จะได้เวลาบ้านเรา) จ่ายค่ารถค่าน้ำมันไป ๕,๐๐๐ จั๊ต โกวินบอกกับท่านนาวินว่า ขอหยุดซ่อมรถ จะให้พรรคพวกไปแทน นั่นแน่...แค่ถ่ายรูปค่ายทหารหน่อยเดียว ดันถอดใจซะแล้ว ให้ซ่อมรถวันหนึ่งก็ได้ มะรืนนี้มาเป็นโชเฟอร์ให้ซะดี ๆ อย่าเล่นตัว..!
คลิกเพื่ออ่านตอนต่อไป
__________________
ไม่ติดในสุข ไม่กังวลในทุกข์ วางเฉยในร่างกายนี้ ปล่อยวางภาระทั้งปวง ยอมรับกฎของกรรม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 19-04-2010 เมื่อ 17:12
|