[เถรี]

อีกส่วนหนึ่งที่อยากจะกล่าวถึงในวันนี้ก็คือว่า ในขณะที่ได้จัดการบวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรมเฉลิมพระเกียรติรุ่นที่ ๒ ประจำปี ๒๕๖๕ นั้น ญาติโยมจำนวนหนึ่งไม่เคยชินกับการที่จะประพฤติปฏิบัติธรรมด้วยตนเอง ต้องอาศัยกระผม/อาตมภาพ หรือว่าพระวิปัสสนาจารย์ช่วยนำให้อยู่เสมอ

ตรงจุดนี้ขอบอกว่าอันตรายมาก..! ตราบใดที่ท่านยังต้องอาศัยคนอื่นถึงจะทำความดีได้ โอกาสที่ท่านได้ดีจะมีน้อยมาก เพราะว่าเวลาที่เราคลุกอยู่กับกิเลส มีมากกว่าเวลาที่เรามาปฏิบัติธรรมหลายเท่า..!

ถ้าท่านทั้งหลายไม่สามารถปฏิบัติด้วยตนเอง ไม่สามารถที่จะปลุกจิตปลุกใจของตนเองให้ต่อสู้ฟันฝ่ากับ รัก โลภ โกรธ หลง ได้ ถ้าท่านไม่มีที่ให้เกาะ ไม่มีที่ให้ยึด ท่านทั้งหลายก็อาจจะลอยตามกระแสโลกไป แล้วจะกลับคืนมาได้ยากเป็นอย่างยิ่ง

อีกส่วนหนึ่งที่ดีใจก็คือว่าเด็ก ๆ วัยรุ่น อายุยังไม่ถึง ๑๐ ขวบบ้าง เพิ่งจะ ๑๐ กว่าขวบบ้าง จำนวนมากด้วยกันที่ตามผู้ปกครองไปปฏิบัติธรรมอย่างสม่ำเสมอ ตรงจุดนี้เห็นแล้วก็ชื่นใจ เนื่องเพราะว่าท่านทั้งหลายเหล่านี้แหละ ที่จะสืบสานพระพุทธศาสนาในฐานะของอุบาสก อุบาสิกา ซึ่งเป็นบริษัททั้ง ๔ ขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ในการที่จะช่วยค้ำจุนพระพุทธศาสนาต่อไป

ขณะเดียวกัน ส่วนที่อยากจะกล่าวถึงก็คือบรรดาแม่ครัวต่าง ๆ โดยเฉพาะแม่ชีของวัดท่าขนุน แม้ว่าจะลงชื่อปฏิบัติธรรม แต่ว่าโอกาสที่จะปฏิบัติอย่างเต็มเม็ดเต็มหน่วยก็มีน้อยมาก เพราะว่าต้องรับผิดชอบเรื่องของข้าวปลาอาหาร และน้ำปานะของผู้ปฏิบัติธรรมหลายร้อยคน ทำให้มีเวลาปฏิบัติได้คนละเล็กคนละน้อยเท่านั้น

ตรงนี้ต้องชื่นชมในน้ำใจ ในความเสียสละของทุกท่าน ซึ่งถ้าว่าไปแล้ว บางท่านก็อาจจะน้อยใจว่า การที่กระผม/อาตมภาพนำเจริญกรรมฐานแบบที่เราปฏิบัติกันอยู่นี้ เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นน้อยมาก เนื่องเพราะว่าต้องรอให้มีการบวชเนกขัมมะปฏิบัติธรรมเฉลิมพระเกียรติ กระผม/อาตมภาพจึงจะมานั่งสอนอย่างเป็นทางการเช่นนี้ ซึ่งแต่ละคนนั้นไม่มีความคล่องตัวที่จะประพฤติปฏิบัติ ต้องอาศัยการนำแบบนี้เช่นกัน

แต่ด้วยความที่ติดงานในโรงครัว ทำให้ไม่สามารถที่จะปฏิบัติได้อย่างเต็มที่ แต่ว่าท่านทั้งหลายก็ได้แสดงออกซึ่งความเสียสละ ก็คือการสละประโยชน์ตนเองเพื่อส่วนรวม จึงเป็นเรื่องที่น่าอนุโมทนา และขอเจริญพรเป็นอย่างยิ่ง