[เถรี]

ตรงจุดนี้ ท่านทั้งหลายอาจจะคิดว่ากระผม/อาตมภาพเหน็ดเหนื่อยมาตั้งแต่เช้าจนบ่าย แล้วยังมีกำลังใจที่จะมาเข้างานอบรมอยู่อีกหรือ ? ก็ขอยืนยันว่าเรื่องแค่นี้เป็นเรื่องเล็ก เพราะว่างานนี้เป็นโครงการพระสงฆ์ไม่ทิ้งประชาชน ของเพื่อนพระเกจิอาจารย์รูปหนึ่ง คือหลวงพ่อแดง วัดอินทาราม หรือท่านพระครูพิศิษฎ์ประชานาถ, ดร. ซึ่งท่านเป็นพระเกจิอาจารย์มีชื่อเสียง และได้ศึกษาจนจบปริญญาเอกสาขาเดียวกัน คือการจัดการเชิงพุทธจากมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย โดยที่กระผมอาตมภาพจบเป็นรุ่นที่ ๒ หลวงพ่อแดงท่านจบเป็นรุ่นที่ ๗ เมื่อท่านมานำในการสัมมนา กระผม/อาตมภาพก็ต้องเข้ามาช่วยกัน

ถ้าหากว่าบอกว่าช่วยเพื่อน กระผม/อาตมภาพก็ค่อนข้างจะบังอาจอยู่นิดหนึ่ง เพราะว่าหลวงพ่อแดงท่านอายุมากกว่าเป็น ๑๐ ปี แต่ถ้าหากนับในฐานะเพื่อนพระเกจิอาจารย์ หรือว่าเพื่อนในการเรียนปริญญาเอก ต่อให้อายุมากเท่าไร เพื่อนก็ยังคงเป็นเพื่อนอยู่วันยันค่ำ

แล้วท่านเองท่านก็ยังย้ำในที่ประชุมว่า "กับหลวงพ่อเล็กนี่ ผมคุยด้วยอยู่ทุกวัน" คำว่าคุยด้วยทุกวันก็คือ ต่างคนต่างส่งงานลงในกลุ่มไลน์ ต่างคนต่างส่งงานลงในเฟซบุ๊ก เราคุยกันด้วยงาน งานส่วนไหนของหลวงพ่อแดงที่ท่านทำ แล้วกระผม/อาตมภาพยังไม่ได้ทำ ถ้าเห็นว่าดี มีประโยชน์ต่อชุมชน กระผม/อาตมภาพจะใช้วิธีลัด ก็คือลอกโครงการของหลวงพ่อแดงไปทำเลย

เพียงแต่ว่าถ้าเป็นการช่วยเหลือประชาชนทั่วไป ในฐานะที่เราเรียน มจร.(มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย) มาด้วยกัน สาขาวิชาการจัดการเชิงพุทธเช่นกัน เมื่อต้องไปทำการสาธารณสงเคราะห์ เราจึงนิยมทำในสิ่งที่ผู้รู้ท่านบอกว่า "ส่วนใหญ่รัฐบาลให้ปลา แต่พระราชาของเราให้เบ็ด"

ก็หมายถึงว่า พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ ๙ หรือว่าในปัจจุบันนี้ก็คือสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ซึ่งพระองค์ท่านได้คิดทฤษฎีเศรษฐกิจพอเพียงขึ้นมา สอนให้ชาวบ้านพึ่งพาตนเอง โดยไม่ต้องแบมือขอคนอื่นอยู่ตลอดเวลา การแบมือขอคนอื่น ถ้าเราหยิบยื่นให้ แม้ว่าจะเป็นการดี แต่ถึงเวลาหมดแล้ว เขาหาเองไม่เป็น ก็ต้องมาขอใหม่