เราจะเห็นว่าในเรื่องของการปรุงแต่งสร้างทุกข์สร้างโทษกับเรามากเป็นพิเศษ เพราะว่าส่วนใหญ่เราคิดเป็น แต่หยุดคิดไม่เป็น ไอ้พวกคิดเป็น แล้วหยุดคิดไม่เป็น พยายามหัดไปดูความคิดตัวเองบ้าง
กระผม/อาตมภาพตามดูอยู่เป็นปี ๆ โดยเฉพาะตอนที่คิดจะสึก "ถ้าหากว่าเราสึกไปนะ เราจะไปหางานทำ หาบ้านสักหลัง หารถสักคัน แต่งงาน มีลูกสัก ๒ คน ส่งลูกเรียนจบปริญญาแล้วเราค่อยมาบวชใหม่" แล้วเดี๋ยวก็เอาอีกแล้ว "ถ้าเราสึกไปนะ ฯลฯ" ๑-๒-๓-๔-๕-๖-๗-๘-๙-๑๐ แล้วไม่จบครับ มาขึ้น ๑ ใหม่ แล้วกระผม/อาตมภาพเป็นคนรู้ตัวเร็วมากครับ พวกนี้รู้นิสัยของกระผม/อาตมภาพว่าถ้าพาไปไกลวัดแล้วไม่ไปด้วย ก็เลยให้โอกาส เดี๋ยวส่งลูกเรียนจบปริญญาแล้วกลับมาบวชใหม่
พอย้อนมาตรงนี้ปุ๊บ กระผม/อาตมภาพรู้สึกตัวทันที "ไอ้ห่...แล้วนี่มึงบวชอยู่ไม่ใช่หรือ ? แล้วจะออกไปเหี้..ทำอะไร ? ให้ลำบากอยู่เป็นสิบ ๆ ปี" ต้องด่าตัวเองให้หนัก ๆ เลยครับ ไอ้พวกนี้ขี้อายครับ พอเรารู้ทันก็หายไปเลย
ถ้าหากว่าเราคอยสังเกตดูความคิดของเรา จะเห็นว่าวนไปเรื่อยครับ ๑-๒-๓-๔-๕-๖-๗-๘-๙-๑๐ เสร็จแล้ว เอ้า ๑ ใหม่อีกแล้ว บางที ๕ ทุ่ม เที่ยงคืน ตี ๑ ตี ๒ ไม่ได้หลับหรอกครับ คิดอยู่นั่นแหละ โดยเฉพาะไอ้ตอนที่คิดจะสึก ออกไปทำอะไรกินก็รวยหมดแหละครับ ขายซาลาเปาก็รวย ปลูกผักบุ้งก็รวย ออกไปจริง ๆ แล้วจะรู้ครับว่ารสชาติชีวิตเป็นอย่างไร ไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดนะครับ
โดยเฉพาะหลายท่านที่คิดน้อยใจตัวเอง พอคิดมาก ๆ เข้า รู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า กลายเป็นโรคซึมเศร้าไปเลย แล้วพอตอกย้ำมากเข้า ๆ ไม่เห็นคุณค่าตัวเอง ท้ายสุดบางคนก็ฆ่าตัวตายไปเลย เพราะหยุดคิดไม่เป็น
วิธีหยุดคิดที่ง่ายที่สุดก็คือ ดึงความรู้สึกทั้งหมดกลับมาอยู่กับลมหายใจเข้าออก ถ้าหากว่าหายใจเข้า...จมูก...อก...ท้อง หายใจออก...ท้อง...อก...จมูก ดูอยู่แค่นี้ ความคิดอื่นหายหมด เพราะว่าเรามาอยู่กับปัจจุบัน ไม่ได้ไปหวนหาอาลัยอดีต ไม่ได้ไปฟุ้งซ่านกับอนาคต
__________________
........................
เกิดมาทั้งที เอาดีให้ได้ ตายไปทั้งที ฝากดีเอาไว้ อยู่ให้เขาเกรงใจ ไปให้เขาคิดถึง
จะเช มัตตา สุขังธีโร ปัญญาชน พึงสละสุขส่วนตน เพื่อสุขยิ่งใหญ่ของส่วนรวม
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย สุธรรม : 31-05-2022 เมื่อ 02:28
|