[เถรี]

คราวนี้บรรดาพระพี่พระน้องต่าง ๆ นั้น ส่วนใหญ่แล้วท่านเอาแต่ภาวนา หรือเอาแต่ทำงานในหน้าที่รับผิดชอบของตน ไม่ได้สนใจในเรื่องของคาถาอาคม อักขระเลขยันต์ต่าง ๆ ทั้ง ๆ ที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ ผู้เป็นครูบาอาจารย์นั้น ท่านศึกษาเอาไว้ชนิดท่วมหัว แต่ว่าบุคคลที่รับได้มากจริง ๆ ก็มีหลวงพี่ไพบูลย์ กับกระผม/อาตมภาพนี้เท่านั้น เมื่อพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านมรณภาพ ได้มีผู้มีขอยืมตำราที่กระผม/อาตมภาพจดจารความรู้บางอย่างเอาไว้ แล้วสมุดบันทึกเล่มนั้นก็หายไปกับสายลม..! ไม่ได้คืนมาจนทุกวันนี้

เมื่อต้องมาจารแผ่นชนวนก็ดี จารสิ่งต่าง ๆ ก็ตาม ก็ล้วนแล้วแต่เป็นความรู้ที่ครูบาอาจารย์เมตตาสั่งสอนมา จากท่านโน้นบ้าง ท่านนี้บ้าง นับเป็นสิบ ๆ อาจารย์ด้วยกัน ไม่ได้ปักมั่นอยู่กับครูบาอาจารย์รูปใดรูปหนึ่ง โดยถือเอาตามที่ครูบาอาจารย์ท่านสอนว่า "ศิษย์มีครูเหมือนกับงูมีพิษ ถ้าเป็นศิษย์สารพัดครู ก็จะเป็นงูสารพัดพิษ" ในเมื่อเป็นเช่นนั้น กระผม/อาตมภาพจึงพยายามศึกษาวิชาการต่าง ๆ ให้มากที่สุดตามที่โอกาสจะอำนวยให้

จนกระทั่งในปัจจุบันนี้ มั่นใจว่าถ้าในสายหลวงพ่อวัดท่าซุงด้วยกันแล้ว ในเรื่องของเวทมนตร์คาถา อักขระเลขยันต์ กระผม/อาตมภาพมีแต่มากกว่าคนอื่นเขา ไม่มีน้อยกว่า บางอย่างเช่นฤกษ์พรหมประสิทธิ์ แต่ละท่านก็ยินดีและพอใจตามที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงท่านเมตตาบอกให้ แต่ท่านบอกมาไม่ครบ กระผม/อาตมภาพก็ไปค้นคว้า กว่าที่จะได้มาครบก็กินเวลานานมาก แถมในระยะแรกยังโดนต่อต้านอีกต่างหากว่าไม่ใช่สิ่งที่พระเดชพระคุณหลวงพ่อวัดท่าซุงสอนไว้

ภายหลังเมื่อเห็นกระผม/อาตมภาพนำไปใช้แล้วได้ผลดีจริง ๆ ถึงได้ค่อย ๆ ยอมรับ แล้วภายหลังก็ใช้วิธีลัด ก็คือพอทางวัดท่าขนุนออกฤกษ์พรหมประสิทธิ์ก็มีการ "ก็อปปี้" เอาไปใช้ต่อเลย โดยไม่ต้องเสียเวลาหาเอง เป็นต้น

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ก่อนหน้านั้นอาจจะจริงอย่างที่บรรดาศิษย์พี่ศิษย์น้องเขากล่าวไว้ ก็คือพอเป็นแล้วเหนื่อย แต่ว่าในเมื่อเราศึกษาเรียนรู้มาแล้ว บางอย่างก็สามาถใช้งานจริง คือแก้ไขอุปสรรคต่าง ๆ ในหน้าที่การงาน ในชีวิตประจำวันของเราเองได้