[วาโยรัตนะ]

มงคลที่ ๔
ปฏิรูปเทสวาโส จ (การอยู่ในถิ่นอันสมควร)

เป็นเมืองกรุง ทุ่งนา หรือป่าใหญ่
ทางมา-ไป ครบครัน ธัญญาหาร
มีคนดี ที่ศึกษา พยาบาล
ปลอดภัยพาล ควรอยู่กิน ถิ่นนั้นแล

ถิ่นอันสมควรควรประกอบด้วยสิ่งแวดล้อม ๔ อย่างได้แก่
๑.อาวาสเป็นที่สบาย หมายถึง อยู่แล้วสบาย เช่นสะอาด เดินทางไปมาสะดวก อากาศดี เป็นแหล่งชุมชน ไม่มีแหล่งอบายมุข เป็นต้น
๒.อาหารเป็นที่สบาย หมายถึง อาหารการกินอุดมสมบูรณ์ เช่นมีแหล่งอาหารที่สามารถจัดซื้อหามาได้ง่าย เป็นต้น
๓.บุคคลเป็นที่สบาย หมายถึง ที่ที่มีคนดี จิตใจโอบอ้อมอารี ถ้อยทีถ้อยอาศัย มีศีลธรรม ไม่มีโจร นักเลง หรือใกล้แหล่งอิทธิพล เป็นต้น
๔.ธรรมะเป็นที่สบาย หมายถึง มีที่พึ่งด้านธรรมะ มีที่ฟังธรรมเช่น มีวัดอยู่ในละแวกนั้น มีโรงเรียน หรือแหล่งศึกษาหาความรู้ เป็นต้น

ในร่มเงาของพระพุทธศาสนาถือเป็น "การอยู่ในถิ่นอันสมควร" สมควรทั้งในรูปแบบของพระสงฆ์และฆราวาส

"อาวาสเป็นที่สบาย" วัดท่าขนุนเป็นสถานที่อันสงบเงียบ และได้รับการดูแลปรับปรุงให้เป็นสถานที่ร่มเย็น ด้วยความดูแลเอาใจใส่ นำโดยหลวงพ่อและพระลูกวัดทุกท่าน งานทุกอย่างที่พวกผมกระทำได้ทำไปแล้วตอนที่บวช และงานทุกอย่างที่กำลังดำเนินการโดยพระภิกษุทุกรูปในขณะนี้ เป็นงานเพื่อพระพุทธศาสนา เป็นไปเพื่อความสงบ เหมาะสมแก่การปฏิบัติธรรม

"อาหารเป็นที่สบายและบุคคลเป็นที่สบาย" ด้วยความศรัทธาของชาวบ้าน ไม่ว่าจะเป็นเชื้อชาติใด แต่รวมอยู่ในร่มเงาแห่งพระพุทธศานา ภาพชินตาตอนที่ออกบิณฑบาต ทำให้รู้สึกประทับใจทุกครั้งที่หวนนึกไปถึง อาหารกินที่อาจจะดูไม่เลิศหรูเหมือนอาหารของคนเมือง แต่ในเรื่องของคุณค่าทางโภชนาการและคุณค่าทางจิตใจแล้ว ไม่อาจจะตีมูลค่าออกมาได้ "ยอดฟักทองผัดน้ำมันหอย" กระผมเพิ่งเคยได้กินครั้งแรกก็ตอนบวชนี้แหละครับ สมุนไพรล้วน ๆ ดีต่อสุขภาพ ( ใครแย่งมีเหนี่ยว)

กินอะไรก็อิ่มไปหมด อิ่มใจอิ่มบุญ เห็นญาติโยมรักในการทำบุญแล้วดีใจครับ...คนมอญ คนพม่า คนไทยในชนบท เขากราบพระแทบเท้า ถึงพื้นจะเปียกจะแฉะ เขาก็กราบด้วยความศรัทธาด้วยความเคารพจริง ๆ

"ธรรมะเป็นที่สบาย" ถึงหลวงพ่อท่านจะมีภารกิจ มีงานมากมาย แต่ท่านให้ความสำคัญในเรื่องการสั่งสอนเสมอ หลังทำวัตรเย็นถือเป็นโอกาสทองที่จะเก็บเกี่ยวความรู้จากท่าน ในวันพระถ้าหลวงพ่อท่านอยู่วัด นอกจากญาติโยมทุกท่านที่มาทำบุญที่วัด พระเณรทุกรูปก็ได้ฟังธรรมจากท่านเช่นกัน

สรุปใครจะบวชก็รีบสมัครเลยครับ