[เถรี]

ถ้ากำลังใจไม่ได้อยู่ในลักษณะนี้ เห็นว่ามีความสำคัญตรงจุดไหน ก็จะต้องยื่นหน้าเข้าไปตรงจุดนั้น ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว เราไปรับอาสาทำงานอะไรก็ตาม ก็ย่อมเกิดความบกพร่องขึ้นมาได้ ถ้าหากว่าบกพร่องน้อย เสียหายน้อยก็อาจจะโดนแค่คนตำหนิ บางทีก็ตำหนิไปถึงครูบาอาจารย์และวัดวาอาราม ว่าจัดงานแบบไหน ทำให้เกิดปัญหาขึ้นมาได้ ?


แต่ถ้าหากว่าเกิดความเสียหายใหญ่ อย่างเช่นว่ามีพระเถระหรือผู้บังคับบัญชาระดับสูงมาในงาน แล้วไม่ได้รับความสะดวก เพราะว่าเราทิ้งงานไปที่อื่นเสียแล้ว เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ก็จะทำให้ครูบาอาจารย์กลายเป็นที่เพ่งเล็ง ผู้บังคับบัญชาอาจจะเห็นว่าเป็นบุคคลที่ด้อยสมรรถภาพ แค่วัดวาอารามของตัวเองก็บริหารให้ดีไม่ได้ เมื่อขาดความไว้วางใจจากผู้บังคับบัญชา ต่อไปท่านก็ไม่กล้ามอบหมายหน้าที่อื่นให้รับผิดชอบอีก เป็นต้น

ส่วนอีกอย่างหนึ่งก็คือการเข้าทำบุญกับครูบาอาจารย์ในลักษณะแบบนี้ เมื่อมีผู้คนเป็นจำนวนมากควรที่จะเดินทำบุญ ก็คือเดินผ่านหน้าไป โดยที่หย่อนปัจจัยหรือว่าสิ่งของที่เตรียมไว้ลงในภาชนะที่รองรับ ทำบุญแล้วก็ออกไปอธิษฐานทางด้านนอก ไม่ใช่มาถึงตรงนั้นแล้วค่อยล้วงหาปัจจัย มานั่งอธิษฐานแล้วค่อยทำบุญ

ถ้าอย่างนั้น ท่านก็จะกลายเป็นผู้ที่ขวางทางบุญของคนอื่น เพราะว่าบุคคลอีกเป็นร้อยเป็นพันที่ตามหลังมา ก็ต้องสะดุดหยุดยั้งลง เพราะความล่าช้าและการทำบุญแบบไม่ฉลาดของท่าน

ถ้าหากว่านึกถึงคำสอนขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ท่านตรัสว่า ฝูงวัวข้ามน้ำ จ่าฝูงนำทางตรง ฝูงวัวก็ต้องตามไปตรง จ่าฝูงนำทางคด ฝูงวัวก็ต้องคดตามไปด้วย เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าจ่าฝูงย่อมรู้ดีว่าสถานที่ตรงนั้นมีอันตราย หรือว่าน้ำลึกน้ำตื้นอย่างไร ถ้าเราไปทำผิดแผกจากส่วนรวมเมื่อไร ก็จะกลายเป็นทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อนกันไปหมด เพราะว่ามาสะดุดหยุดยั้งด้วยความล่าช้าและขาดปัญญาในการทำความดีของพวกเรา

ดังนั้น...เรื่องพวกนี้จึงจำเป็นอย่างยิ่ง ที่ท่านทั้งหลายจะต้องใช้ปัญญาในการกระทำทุกอย่างให้เหมาะสมกับกาละเทศะ คำว่า กาละ คือ เวลาที่เหมาะสม เทศะ คือ สถานที่ที่เหมาะสม ถ้าท่านสามารถทำทุกอย่างได้เหมาะสมกับกาละเทศะ ก็จะทำให้งานการทุกอย่างมีความสะดวกคล่องตัว แต่ถ้าท่านขาดกาละเทศะเมื่อไร สิ่งที่ท่านทำก็อาจจะทำให้งานของคนอื่นเขาสะดุด หยุดยั้งล่าช้าลง แล้วท่านก็กลายเป็นผู้ที่ก่อกรรมโดยไม่รู้ตัว..!

สำหรับวันนี้ ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอาทิตย์ที่ ๒๑ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๕๖๕
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)