[เถรี]

ดังนั้น…ในเรื่องของเราก็เหมือนกัน บางคนเดี๋ยวลำบาก เดี๋ยวสบาย ตอนที่เราสบาย ก็ยกเป็นความดีของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่เราเคารพนับถือ ว่าบันดาลความเจริญรุ่งเรืองแก่พวกเรา แต่ตอนลำบาก มักจะขาดสติ ไปโทษสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ว่าไม่ช่วยบ้าง บางทีก็สงสัยว่า เอ๊ะ..เราตั้งหิ้งพระถูกหรือเปล่า..? พระภูมิเจ้าที่หันหน้าถูกทางไหม..? ยุ่งไปหมด..! ก่อนหน้านี้ก็ดีอยู่ ตอนนี้ดันมาสงสัย แสดงว่าศรัทธาไม่แน่นแฟ้นเท่าอนาถปิณฑิกเศรษฐี

ขอให้พวกเราเข้าใจเสียใหม่ว่า เรื่องของพระ เรื่องของเทวดา ท่านไม่ได้ให้โทษต่อใคร มีแต่ให้คุณโดยส่วนเดียว แต่การที่จะให้คุณได้ เราต้องมีบุญเป็นเรื่องหนุนเสริม พอบุญของเราขาดช่วงลง ท่านไม่สามารถสงเคราะห์ให้ดีเท่าเดิมได้ ท่านก็ต้องปล่อยวาง รอเวลาบุญใหม่ของเราที่ทำไว้เข้ามาถึง ในช่วงนั้นเราอาจจะตกระกำลำบากบ้าง เจ็บไข้ได้ป่วยบ้าง การค้าการขาย การงานต่าง ๆ ติดขัดไปหมดบ้าง

ขอให้ตั้งใจทำความดีต่อไป โดยเฉพาะความดีในทาน ในศีล ในภาวนา เป็นความดีที่ใหญ่มาก ถ้าหากว่าตั้งใจทำสักระยะหนึ่ง จะเป็นการตัดเคราะห์ เสริมดวง ที่ดีที่สุด โดยเฉพาะการรักษาศีลและเจริญภาวนา อรรถกถาจารย์ท่านเปรียบเอาไว้ว่า

การให้ทาน ถ้าเราทำหนึ่งจะมีผลเป็นร้อย
การรักษาศีล เราทำหนึ่งจะมีผลเป็นหมื่น
การเจริญภาวนา เราทำหนึ่งจะมีผลเป็นล้าน