[เถรี]

สมัยก่อนที่กระผม/อาตมภาพมาเป็นรองเจ้าอาวาสวัดท่าขนุน ด้วยความที่ต้องเดินทางไปสงเคราะห์ญาติโยม ตลอดจนกระทั่งไปงานพุทธาภิเษกต่าง ๆ แม้กระทั่งงานคณะสงฆ์ก็บ่อยครั้งมาก อดีตเจ้าอาวาสก็คือพระสมุห์สมพงษ์ เขมจิตฺโต พอถึงเวลาเห็นกระผม/อาตมภาพออกรถก็โดดขึ้นด้วย "ขอไปเที่ยวกับพระอาจารย์ด้วย" ปรากฏว่าเจอเข้าไปแค่ ๒ ครั้งก็เข็ด..! ก็คือไปถึงที่งาน งานจบแล้วกลับเลย ไม่แวะที่ไหน พระสมุห์สมพงษ์ เขมจิตฺโต อดีตเจ้าอาวาสจึงเข็ด ไม่ไปด้วยอีกเลย ก็คือเวลาที่เราจะนำมาปฏิบัติธรรมนั้น สำคัญมากกว่าการท่องเที่ยว

ที่กระผม/อาตมภาพไปเมืองลาวมานั้น ประการแรกก็คือทางเอ็นซีทัวร์ โดยคุณนวลจันทร์ เพียรธรรม เป็นคนออกค่าตั๋วให้ แปลว่าไปฟรี

ประการที่สอง ไปใช้หนี้เก่า โดยเฉพาะหนี้เก่าสมัยต้นกรุงรัตนโกสินทร์ ไปตีบ้านตีเมืองเขาเสียแหลกยับเยินอยู่ที่นั่น

ประการที่สามก็คือ ไปสงเคราะห์ท่านทั้งหลายที่มีเวรมีกรรมสืบเนื่องกันมา แต่คราวนี้อย่างหลังนี้ คนทั่ว ๆ ไปไม่ค่อยได้เห็นกัน

แต่ว่าทุกท่านก็จะเห็นว่า ตอนที่ไปนั้น ทุกวันบรรยากาศดีเลิศ ก็คือแดดจัดมาก ฟ้าใสน่าถ่ายรูป แต่เพียงแค่ก้าวเข้ามาในเขตหนองคาย ฟ้าก็มืดเหมือนอย่างกับใกล้ค่ำ เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า "พายุเนสาท" เข้าประเทศเวียดนาม ขอบพายุมาถึงลาวแล้ว แต่ว่าท่านทั้งหลายที่อนุเคราะห์สงเคราะห์ก็ช่วยกันยันเอาไว้ก่อน กลัวว่าพระอาจารย์ไม่ประทับใจประเทศลาวแล้วจะไม่ไปอีก..!

ดังนั้น..กระผม/อาตมภาพไปที่ไหน ก็มักจะทำเขา "เสียของ" หมด อย่างไปทิเบต ตรวจสอบแล้วตรวจสอบอีก อุณหภูมิช่วงนั้นเฉลี่ยอยู่ที่ ๕ องศาเซลเซียส พอไปถึงปรากฏว่าอยู่ที่ ๑๗ - ๑๘ องศาเซลเซียสตลอดทุกวัน ทันทีที่ก้าวขึ้นรถไฟความเร็วสูงสายทิเบต-ชิงไห่ เพื่อที่จะลงมายังเมืองซีหนิง อุณหภูมิลดฮวบลงไปเหลือ ๑๑ องศาเซลเซียส..! ลงมาถึงเมืองซีหนิง ถามเขาอีกที เขาบอกว่าเหลือ ๙ องศาเซลเซียสแล้ว คาดว่าห่างออกไปอีกหน่อยก็คงจะเหลือ ๕ องศาเซลเซียสตามปกติ..!