[เถรี]

แต่ที่อยู่วัดท่าซุงแล้วกลัว เพราะว่าพระและฆราวาสจำนวนหนึ่ง กำลังใจไม่ได้ถึงตรงจุดนี้ ท่านจะมองในลักษณะจับผิด เกิดโทษทั้งตัวท่านและตัวเรา เกิดโทษแก่ตัวท่านคือ ท่านกำลังใจเสีย เกิดโทษแก่ตัวเรา คือ ถ้าท่านโจทย์ขึ้นมาจะเดือดร้อนถึงหลวงพ่อ

ถ้าหลวงพ่อตัดสินเข้าข้างอาตมา ท่านทั้งหลายเหล่านั้นไม่ชอบใจ ก็จะเกิดความร้าวฉานขึ้น จึงพยายามที่จะแก้ปัญหาที่ต้นเหตุว่า ในเมื่อเหตุเกิดจากเรา เราต้องแก้ให้ได้ แต่ถ้าเป็นที่วัดท่าขนุนนี่ อาตมาบอกเขาไว้เลย มีคนมาหาคุณมากเท่าไร ผมก็สบายเท่านั้น

ปัจจุบันนี้ อาตมาพยายามจะมอบหมายหน้าที่ต่าง ๆ ให้เขาบริหารกันเองได้ ถ้าอาตมาไม่อยู่จริง ๆ เขาจะได้ไปต่อกันได้ เพราะฉะนั้น..ในเรื่องการเป็นผู้นำเขา สำคัญที่สุดคือใจกว้างแล้วก็มองไกล ถ้าใจไม่กว้างพอ คนจะอยู่กับเรายาก

ต้องใจกว้าง รับได้ทุกเรื่อง อะไรก็ตามที่ไม่ได้นอกระเบียบ ไม่ได้นอกพระวินัย ปล่อยเขาทำไปเถอะ ช่วย ๆ กันหลาย ๆ มือ หลาย ๆ ไม้ จะได้สร้างความเจริญให้กับพระศาสนาได้มากขึ้น ถ้าใครสามารถแข่งบารมีกับเรา ชนิดแทนไปได้เลยยิ่งดี ภาระนี้อาตมาไม่ได้อยากจะแบกเลย กลัวอย่างเดียวว่าจะไม่มีใครมาแข่งด้วยเท่านั้น

ส่วนเรื่องการมองการณ์ไกล เราต้องเอาส่วนรวมเป็นหลัก ถ้าหากเรื่องไม่ได้เสียหายถึงส่วนรวม เรียกมาตักเตือนเป็นส่วนตนได้ หรือว่ามีการลงโทษเล็ก ๆ น้อย ๆ ตามสมควรได้ แต่ถ้าเรื่องของส่วนรวมเสียหาย จะใช้มาตรการสุดท้าย..ไล่ออก..!


พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เทศน์ช่วงเย็น ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันเสาร์ที่ ๖ กุมภาพันธ์ ๒๕๕๓