[เถรี]

กระผม/อาตมภาพขอให้หลักการเอาไว้ว่า ถ้าหากว่าดีก็เก็บไว้เป็นกำลังใจของเราเอง แต่ถ้าหากว่าไม่ดี ก็ขอให้เราคิดเสียว่า สิ่งทั้งหลายเหล่านี้เป็นเครื่องทดสอบความมุ่งมั่นของเรา ว่ามีกำลังใจที่จะกระทำสิ่งนี้ให้สำเร็จลงไปอย่างแท้จริงหรือไม่ ? ไม่ใช่ว่าพอเสี่ยงทายแล้วไม่ดี เราก็เลิก ไม่ทำเสียเลย แล้วขณะเดียวกัน พอบอกว่าดี ก็ทุ่มเทมากจนขาดความระมัดระวัง ซึ่งถ้าผิดพลาดลงไปก็อาจจะมีการเสียใจภายหลังได้

อีกเรื่องหนึ่งที่อยากจะบอกเล่าบอกกล่าวให้แก่พวกเราฟังก็คือว่า กระผม/อาตมภาพนึกขึ้นมาได้ว่า ก่อนที่จะเดินทางไปประเทศลาวแล้วประสบอุบัติเหตุนั้น แมลงภู่คำที่ใช้อยู่ได้มีการบอกกล่าวล่วงหน้าแล้วว่า ให้กระผม/อาตมภาพเตรียมแว่นสายตาสำรองไปด้วย กระผม/อาตมภาพก็ไม่ได้ถามอะไรมาก เพราะว่าเรื่องทั้งหลายเหล่านี้เป็นเรื่องของความเชื่อมั่นกันล้วน ๆ ถ้าหากว่ามีประสบการณ์ที่ถูกต้องมาโดยตลอด ก็ย่อมจะเชื่อมั่นมากจนไม่จำเป็นที่จะต้องถามเหตุผล จึงได้เตรียมแว่นตาสำรองไปด้วย

แต่ปรากฏว่าการหกล้มนั้น แว่นตาไม่ได้เสียหาย หากแต่ว่าเป็นคางไปกระแทกบันไดแทน ซึ่งลองคิดดูว่า ถ้าส่วนคางไม่ไปโดนบันไดเสียก่อน คาดว่าแว่นตาอาจจะแตกหักคาใบหน้า และอาจจะมีการโดนบาดหรือเศษกระจกเข้าตาอย่างแน่นอน..!

ในเมื่อเป็นเช่นนั้นกระผม/อาตมภาพจึงขอแจ้งให้ท่านทั้งหลายทราบว่า สิ่งที่ปรากฏขึ้นนั้นมีสิ่งบอกเหตุล่วงหน้าอยู่แล้ว แต่กระผม/อาตมภาพไม่ใช่บุคคลที่ถึงเวลาแล้วจะล่าถอย หรือว่าท้อถอยกับสิ่งหนึ่งประการใดที่จะเกิดขึ้น ชนิดที่ถอดใจไม่ทำเสียเลย หากแต่ยังคงทำตามที่ตั้งใจเอาไว้ โดยเพิ่มความระมัดระวังให้มากขึ้นกว่าเดิม

เหตุที่มาเล่าถึงเรื่องนี้ก็เพราะว่า เมื่อวันก่อนเดินทางไปยังบ้านของคุณสุภาวดี จงเสริมศิริสกุล เพื่อที่จะไปพบแพทย์ในการตรวจรักษาอาการที่หกล้มมาตามนัดนั้น ในช่วงระยะเวลาที่รอความพร้อมอยู่ กระผม/อาตมภาพได้เดินเข้าไปในสวนของบ้านคุณสุภาวดี ปรากฏว่ามีแมลงภู่บินตามอยู่ตลอด กระผม/อาตมภาพตอนแรกก็สงสัยว่า "ไอ้เจ้าแมลงภู่ตัวนี้ไปไหนไม่เป็นหรือไร ?" แต่แล้วก็นึกขึ้นมาได้ทัน ๆ กันว่า ตามที่ได้รับคำบอกกล่าวมา จากสายครูบาอาจารย์ด้านแมลงภู่คำ ท่านบอกเอาไว้ว่า ถ้าพกติดตัวแล้ว จะมีโอกาสได้พบเห็นผึ้งหรือแมลงภู่ในบริเวณบ้านมากกว่าเวลาปกติ