[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันอาทิตย์ที่ ๒๐ พฤศจิกายน พุทธศักราช ๒๕๖๕ ภารกิจสำคัญที่สุดของคณะสงฆ์จังหวัดกาญจนบุรีก็คือ งานพระราชทานเพลิงศพพระเดชพระคุณพระราชรัตนวิมล (พยุง ฐิตสีโล ป.ธ.๔) อดีตเจ้าอาวาสวัดกาญจนบุรีเก่า อดีตที่ปรึกษาเจ้าคณะจังหวัดกาญจนบุรี

งานนี้ได้รับความเมตตาจากพระเดชพระคุณท่านเจ้าประคุณสมเด็จพระมหารัชมงคลมุนี (ธงชัย ธมฺมธโช) เจ้าคณะใหญ่หนกลาง กรรมการมหาเถรสมาคม มาเป็นประธานสงฆ์ในการพระราชทานเพลิงในครั้งนี้ และมีพระเดชพระคุณท่านเจ้าคุณอาจารย์พระพรหมบัณฑิต, ศ.ดร. (ประยูร ธมฺมจิตฺโต ป.ธ.๙) กรรมการมหาเถรสมาคม เป็นองค์แสดงพระธรรมเทศนา

พระเดชพระคุณพระธรรมวชิรานุวัตร, ดร. (แย้ม กิตฺตินฺธโร) เจ้าอาวาสวัดไร่ขิง (พระอารามหลวง) เจ้าคณะภาค ๑๔ ก็มาร่วมงานพร้อมกับพระเถรานุเถระทั้งในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ และที่อื่น ๆ อีกมาก

งานนี้ไม่ได้ต้องการที่จะกล่าวถึงพิธีกรรม พิธีการต่าง ๆ ที่ปรากฏขึ้น ส่วนที่อยากจะกล่าวถึงก็คือว่า กระผม/อาตมภาพนั้น นั่งไป ๆ ก็มีมือหนัก ๆ มาตบลงที่บ่า พอหันกลับมาปรากฏว่าเป็นท่านเจ้าคุณอาจารย์ชัยวัฒน์ พระราชธรรมวาที (ชัยวัฒน์ ธมฺมวฑฺฒโน) ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดประยุรวงศาวาส ซึ่งท่านเป็นพระอาจารย์สอนเทศน์ให้แก่กระผม/อาตมภาพ เมื่อปี ๒๕๔๗ หลังจากที่ทักทายกันเสร็จเรียบร้อย กระผม/อาตมภาพก็กลับเข้าไปสู่ความประพฤติเดิม ๆ ของตน ก็คือ "ทำตัวเป็นผู้ดู" ต่อไป

ตรงจุดนี้อยากจะให้พระภิกษุสามเณร ตลอดจนญาติโยมทั้งหลายฟังไว้ให้ดี การที่เราเป็นผู้ดูนั้น ก็เหมือนกับเราดึงตัวเองออกมาจากเหตุการณ์ทั้งหลายทั้งปวง ไม่เข้าไปมีอารมณ์ร่วม ไม่เข้าไปนึกคิดปรุงแต่ง เหมือนอย่างกับเราดูหนังใบ้เรื่องหนึ่ง ถ้ามีขั้นตอนอะไรที่เราต้องเข้าไปเกี่ยวข้อง ก็คลายกำลังใจออกมา ทำหน้าที่ตรงนั้นให้ดีที่สุด เมื่อทำหน้าที่เสร็จแล้ว ก็กลับเข้าไปสู่อารมณ์เดิมของเราตามเดิม

จะว่าไปแล้ว สิ่งนี้กระผม/อาตมภาพทำได้ตั้งแต่ประมาณพรรษาที่ ๒ ที่ ๓ แล้ว ถ้าหากว่าท่านทั้งหลายเคยอ่านใน "อดีตที่ผ่านพ้น" ก็คือเรื่องที่กระผม/อาตมภาพตั้งชื่อว่า "เกราะแก้วแห่งธรรม" ก็คือถึงเวลาแล้ว เราก็ต้องตั้งท่าใส่เกราะ เพื่อเตรียมรับมือกับภาวะ รัก โลภ โกรธ หลง ที่จะประดังเข้ามา ไม่ว่าจะทางตา ทางหู ทางจมูก ทางลิ้น ทางกาย ทางใจ