[เถรี]

เรื่องนี้ต้องบอกว่าเป็นอัจฉริยภาพขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่พระองค์ตรัสไว้ สัพเพ สังขารา อนิจจา สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง เกิดขึ้นในเบื้องต้น เปลี่ยนแปลงในท่ามกลาง สลายไปในที่สุด วิทยาศาสตร์เขาศึกษาได้ว่า ร่างกายของเรามีเซลล์ที่ตายอยู่ตลอดเวลา เพียงแต่ว่าถ้าอายุน้อย การสร้างเซลล์ทดแทนก็เร็ว จึงไม่ค่อยรู้สึกอะไร แต่ถ้าอายุมาก การสร้างทดแทนช้า ก็จะเริ่มเหี่ยว เริ่มหงอก เริ่มหูฝ้าตาฟาง

ตรงนี้ก็เลยทำให้พวกเรา ซึ่งส่วนใหญ่ขาดสติ ขาดปัญญา คำว่าขาดสติในที่นี้ก็คือ ไม่เคยนึกว่าตัวเองจะตาย ขาดปัญญาในที่นี้ก็คือ ไม่เห็นว่าความตายอยู่กับเราอยู่ตลอดเวลา ทำอย่างไรที่เราจะเห็นให้ได้ เอาไม่ต้องมาก เอาแค่หลวงปู่พระอานนท์

พระพุทธเจ้าตรัสว่า "อานันทะ..ดูก่อนอานนท์ เธอระลึกถึงความตายวันละกี่ครั้ง ?" พระอานนท์ทูลตอบว่า "ประมาณ ๗ ครั้งพระพุทธเจ้าข้า" นั่นพระโสดาบันนะ นึกถึงความตายวันละประมาณ ๗ ครั้ง พระพุทธเจ้าตรัสว่า"อานันทะ..ดูก่อนอานนท์ ยังห่างมากไป ตถาคตระลึกถึงความตายทุกลมหายใจเข้าออก"

ตอนแรกกระผม/อาตมภาพเองจะเถียงแล้ว เป็นไปได้อย่างไรนึกถึงความตายทุกลมหายใจเข้าออก ? จะเก่งเกินไปไหม ? แต่พอปฏิบัติไป ปฏิบัติไป สภาพจิตละเอียดขึ้น ละเอียดขึ้น สามารถรู้ลมหายใจและคำภาวนาได้โดยอัตโนมัติ ไม่ต้องบังคับก็เป็นเอง เราแค่เอาสติไปประคับประคองรักษาไว้เท่านั้น

คราวนี้สติที่สมบูรณ์ขนาดนั้น การนึกถึงความตายทุกลมหายใจเข้าออกก็เลยเป็นเรื่องง่าย ไม่ใช่เรื่องยาก แล้วสติ สมาธิ ปัญญาระดับพระพุทธเจ้าเหนือกว่าเราจนประมาณไม่ได้ แค่ระลึกถึงความตายทุกลมหายใจเข้าออก เป็นเรื่องเล็กของท่านเลย พูดง่าย ๆ ว่า ไม่ต้องใช้ความพยายามเลย พระองค์ท่านจึงเป็นผู้ไม่ประมาทอยู่เสมอ