[เถรี]

เรื่องพวกนี้ต้องบอกว่า "รู้มากก็ยากนาน" ถ้ารู้น้อยอย่างกระผม/อาตมภาพก็ต้องพลอยรำคาญ ก็คือรู้สึกว่า บางทีหลวงปู่ท่านก็เมตตาจนเกินไป บางอย่างควรที่จะปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ ก็อุตส่าห์ไปช่วยแก้ไขปรับปรุง จนกระทั่งออกมาดีงาม สมควรแก่กาลเทศะและเหตุผลต้นกรรม

เรื่องทั้งหลายเหล่านี้จึงเป็นความโชคดี ตลอดจนกระทั่งบุญกุศลที่ทางเจ้าภาพได้สร้างสมเอาไว้ จึงได้ครูบาอาจารย์ที่มีความรู้ความสามารถในด้านนี้ เหมือนอย่างกับพระเดชพระคุณหลวงปู่โต๊ะ วัดประดู่ฉิมพลีไปร่วมพิธีกรรมให้ จึงสามารถจัดการทุกอย่างให้ลงตัวได้อย่างเหมาะสม

ส่วนทางด้านสายของพระเดชพระคุณหลวงพ่อฤๅษีฯ วัดท่าซุงนั้น พวกเรากราบขอบารมีพระท่านสงเคราะห์ เรื่องทั้งหลายเหล่านี้ ถ้าหากว่าพระท่านแผ่บารมีลงมา ทุกอย่างก็เป็นอันว่าโดนชำระเกลี้ยงเกลาขาวสะอาด แล้วแต่พระองค์ท่านจะเมตตาสงเคราะห์ไปในด้านใด ก็จะเป็นไปในด้านนั้น

ดังนั้น..ตั้งแต่สมัยแรก ๆ ที่กระผม/อาตมภาพสร้างวัตถุมงคล เมื่อลูกศิษย์นำไปอวดหลวงปู่หลวงพ่อพระเกจิอาจารย์ แต่ละท่านจับแล้วก็ตกใจว่าใครเสกมาถึงได้แรงขนาดนี้ ? เมื่อรู้ว่าเป็นกระผม/อาตมภาพก็ยังออกปากว่า "พระหนุ่ม ๆ ทำไมถึงทำได้ขนาดนี้ ?!" โดยที่ไม่ได้คิดว่ากระผม/อาตมภาพนั้น บางงานไม่ได้ทำอะไรเลย นอกจากนั่งดูเฉย ๆ รอพระพุทธเจ้าท่านอนุเคราะห์สงเคราะห์ให้เท่านั้น

แต่กลายเป็นว่าท่านอื่น ๆ ล้วนแล้วแต่บอกว่าเป็นกระผม/อาตมภาพเองกระทำขึ้นมา ซึ่งขอปฏิเสธไว้ ณ ที่นี้ เพราะว่าบางงานกระผม/อาตมภาพก็ไม่ได้ทำอะไรเลย บางงานก็ทำเฉพาะที่พระท่านสั่ง บางงานก็ทำเฉพาะที่ครูบาอาจารย์ท่านสั่ง

โดยเฉพาะงานนี้ หลวงปู่สมเด็จพระพุฒาจารย์ (โต พฺรหฺมรํสี) วัดระฆังโฆสิตาราม ท่านมาเสกรูปของท่านเอง แล้วขณะเดียวกัน สมเด็จพระศรีอาริยเมตไตรยท่านก็มาเสกรูปของท่านเอง โดยเฉพาะสมเด็จพระศรีอาริยเมตไตรย ทรงเมตตาเตือนว่า "เธอยังจำคำของฉันที่หลวงพ่อเธอฝากไว้ได้ไหม ?" จึงได้กราบทูลไปว่า "จำได้ขอรับพระเจ้าข้า บุคคลใดบุคคลหนึ่ง ถ้าหากว่าตั้งความปรารถนาเอาไว้ ว่าจะเกิดในยุคในสมัยของพระองค์ท่าน ถ้าจะเอาให้มั่นคง ควรที่จะรักษากรรมบถ ๑๐ โดยเคร่งครัดพระเจ้าข้า" ท่านเองยิ้มชอบใจว่ายังอุตส่าห์จำได้ แล้วก็เมตตาอนุเคราะห์สงเคราะห์ในพิธีวันนี้ให้เป็นไปตามสมควรแก่เหตุ

เมื่อเสร็จพิธี กระผม/อาตมภาพก็ต้องฝ่ารถติดสาหัสสากรรจ์เพื่อกลับเข้าสู่ที่พัก ณ วัดอุทยาน อำเภอบางกรวย จังหวัดนนทบุรี ซึ่งห่างจากวัดอินทรวิหารไม่กี่กิโลเมตร แต่ใช้ระยะเวลาเดินทางนานเป็นชั่วโมงเลยทีเดียว

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันอังคารที่ ๑๗ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)