[เถรี]

ในเรื่องของประวัติศาสตร์ นานไปก็ย่อมความคลาดเคลื่อนบ้าง เพราะว่าการนับวันเวลา การนับศักราชบ้านเรานั้นใช้กันหลายอย่าง คือบ้านเรามีทั้งพุทธศักราชที่นิยมใช้กันมากที่สุด แล้วก็คริสตศักราช ซึ่งบรรดาผู้ที่ค่อนข้างจะ "หัวฝรั่ง" หน่อยใช้กันเป็นสากล แล้วยังมีจุลศักราช ที่บรรดาโหราจารย์หมอดูต่าง ๆ ใช้กันเป็นหลัก ในเมื่อมีหลายศักราชมารวมกัน จึงทำให้มีข้อผิดเพี้ยนผิดพลาดกันได้ ถ้าสอบสวนทวนความแล้วยังมีความผิดพลาดอยู่อีก ก็จะมีการแก้ไขกันอีกในลำดับต่อ ๆ ไป

จะว่าไปแล้ว ในเรื่องของบ้านเราเมืองเรา ในสมัยของสมเด็จพระนเรศวรมหาราชนั้นยังไม่มีประเทศไทย มีแต่อาณาจักรอโยธยา อโยธยาคือปราศจากการรบ ในความหมายก็คือเป็นอาณาจักรที่สงบ สันติ ทางพม่าออกเสียงเร็ว ๆ ว่าโยเดีย

คราวนี้พม่าเรืองอำนาจมากในสมัยของพระเจ้าบุเรงนองมหาราช เราเรียกบุเรงนอง พม่าไม่รู้จัก เขารู้จักแต่บะยินนอง แต่เป็นที่น่าเสียดายอยู่อย่างหนึ่งว่า จอมกษัตริย์นักรบ ๒ พระองค์ ก็คือพระเจ้าบุเรงนองมหาราชกับสมเด็จพระนเรศวรมหาราช ไม่มีโอกาสได้ประลองฝีมือกัน เพราะว่าอยู่คนละยุคคนละสมัย พระเจ้าบุเรงนองมหาราชเป็นรุ่นปู่ พระเจ้านันทบุเรงเป็นรุ่นพ่อ พระมหาอุปราชาเป็นรุ่นเดียวกับสมเด็จพระนเรศวรมหาราช เนื่องเพราะว่าต่างคนต่างเกิดมาสร้างบารมี แม้ว่าจะเกิดใกล้เคียงกัน แต่ก็เป็นคนละยุคสมัย

โดยเฉพาะพม่าเป็นแผ่นดินพระพุทธศาสนา ดังนั้น..บรรดาท่านทั้งหลายที่ปรารถนาในพุทธภูมิ หรือต้องการจะบรรลุอนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ ถ้ามีความมั่นคงในพุทธานุสติ ก็จะไม่หลุดออกจากขอบเขตของพระพุทธศาสนา เพียงแต่ว่าในเขตของพระพุทธศาสนานั้น จะอยู่ในประเทศใดบ้าง ก็ต้องแล้วแต่บุญกรรมสัมพันธ์ของแต่ละท่าน กระผม/อาตมภาพเองก็เกิดที่พม่าหลายชาติ แม้กระทั่งที่เกิดมาก ๆ เลยอย่างทิเบต ก็เป็นพุทธศาสนามหายาน คนละแบบกับเถรวาทของเราอีก แล้วมหายานแบบทิเบตก็ยังแยกสายออกไปต่างหากจนเป็นวัชรยาน