[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันศุกร์ที่ ๒๐ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ กระผม/อาตมภาพได้เดินทางไปยังวัดคอกวัว หมู่ที่ ๓ ตำบลหนองโอ่ง อำเภออู่ทอง จังหวัดสุพรรณบุรี เพื่อเจริญชัยมงคลคาถาในพิธีเปิดงานปิดทองฝังลูกนิมิต ซึ่งพระครูสิริสุวรรณาภรณ์ (สุรพล ภูริปญฺโญ ป.ธ.๕) ที่เป็นเพื่อนร่วมรุ่นพระอุปัชฌาย์ ได้นิมนต์ให้ไปร่วมงานในครั้งนี้

การเดินทางไปถึงงานก่อนมีข้อได้เปรียบ คือเรื่องของสถานที่จอดรถ ถ้าหากว่าวัดนั้น ๆ ไม่ได้มีการดูแลในเรื่องของสถานที่จอดรถแล้ว ถ้าเราไปถึงก่อน ก็จะหาสถานที่จอดซึ่งสามารถเข้าออกได้ง่าย ไม่เช่นนั้นแล้วหลายวัดที่ได้พบได้เห็น ก็คือถึงเวลาผู้ที่มาทีหลัง ก็จะจอดอัดกันตลอดออกมาถึงประตูทางเข้า ทำให้ผู้ที่เข้าไปในงานก่อนนั้นไม่สามารถที่จะเดินทางออกได้ จนกว่าที่ท่านทั้งหลายซึ่งมาทีหลังเหล่านั้น จะเดินทางออกกันจนหมดเสียก่อน

ดังนั้น..ส่วนหนึ่งที่กระผม/อาตมภาพได้สั่งให้น้องเล็ก (นางสาวจิราพร ซื่อตรงต่อการ) ซึ่งทำหน้าที่เป็นพลขับได้กระทำอยู่เสมอก็คือ หาสถานที่จอดรถซึ่งเราจะเดินทางออกจากงานได้สะดวกที่สุด ไม่ต้องไปสนใจว่าจะใกล้ไกลหน้างานสักเท่าไร ขอให้ถึงเวลาเลิกงานแล้ว เราสามารถออกได้ก่อนคนอื่นเขาก็พอ

มีหลายงานที่ทางเจ้าภาพจัดสถานที่เตรียมไว้ให้ภายใน แต่กระผม/อาตมภาพจอดรถไว้ทางด้านประตูทางออก ห่างจากหน้างานบางทีก็เกือบกิโลเมตร..! แต่ว่าเพื่อความสะดวกในการเดินทางขาออกเท่านั้น ในส่วนอื่นนั้นไม่ได้ใส่ใจไปคำนึงถึง ระยะทางใกล้เพียงแค่นั้น สามารถที่จะเดินได้อยู่แล้ว

วันนี้เมื่อไปถึง ปรากฏว่าเจอพรรคพวกเพื่อนฝูงจำนวนมากด้วยกันที่มาถึงในงาน ก็กราบไว้ทักทายพูดคุยกันตามปกติ แต่ว่าหลวงปู่ป่วน - พระครูธรรมสารรักษา (ป่วน ณฏฺฐโสภโร) รองเจ้าคณะจังหวัดสุพรรณบุรี ซึ่งท่านมีอาวุโสพรรษามากกว่า ท่านมาถึงก็ยกมือไหว้ก่อน ทำเอากระผม/อาตมภาพตกใจ..!

หลวงปู่ป่วนนั้น ท่านกระทำทุกอย่างตามพระธรรมวินัย ใครก็ตามมีอายุกาลพรรษามากกว่า ต่อให้มากกว่าแค่วันเดียว ท่านก็กราบก็ไหว้ตามพระธรรมวินัย แต่เมื่อกระผม/อาตมภาพจะกราบทีไร ท่านไม่ค่อยจะยอมให้กราบ แต่กระผม/อาตมภาพก็ทำตัวเป็นเด็กดื้อ ก็คือถ้าท่านนั่งอยู่ก็กราบ ถ้าอยู่ใกล้ ท่านจะยื้อยุดฉุดเอาไว้ก็ไม่ว่าอะไร ครั้งต่อไปก็นั่งให้ห่างเสียหน่อย กราบเสียจนครบถ้วนแล้ว ค่อยปล่อยให้ท่านต่อว่าทีหลังว่า "ห้ามแล้วก็ไม่ฟัง"