[เถรี]

เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่าการสร้างหุ่นนักรบโบราณนั้น กระผม/อาตมภาพตั้งใจว่าเครื่องรางของขลังทุกชิ้นที่นักรบสมัยก่อนติดตัว เพื่อที่จะรบราในการป้องกันแผ่นดินไทยของเราก็ดี ช่วงชิงแผ่นดินมาให้กับลูกหลานในลักษณะของการเอาเลือดทาแผ่นดินก็ตาม บรรพบุรุษของเรานั้นมีวัตถุมงคล หรือเครื่องรางของขลังชนิดใดบ้างที่ติดกายอยู่ เป็นขวัญและกำลังใจ ตลอดจนกระทั่งเป็นเครื่องปกป้องคุ้มครอง ไม่ให้ตนเองนั้นต้องบาดเจ็บล้มตายไปในการรบแต่ละครั้ง

แต่ว่าไม่สามารถที่จะนำสิ่งสำคัญก็คือดาบคู่มาประจำมือของนักรบได้ เนื่องเพราะว่าดาบโบราณนั้นทั้งหนาและหนัก เนื่องจากว่าเมื่อเวลาพบคู่ต่อสู้ประเภท "หนังดี" ฟันแทงไม่เข้า ก็ยังอาศัยน้ำหนักของดาบในลักษณะกึ่ง ๆ ฟาดหรือทุบ เพื่อที่จะทำให้บรรดาผู้ที่อยู่ยงคงกระพันนั้น ได้รับบาดเจ็บหรืออาจจะถึงตายลงได้เช่นกัน

ในเมื่อเป็นเช่นนั้น กระผม/อาตมภาพซึ่งเล่นเครื่องรางของขลังมาเกิน ๓๐ ปี ตลอดระยะเวลา ๓๐ กว่าปีนั้น ได้พบดาบของหลวงปู่รุ่ง วัดหนองสีนวล และหลวงปู่เดิม วัดหนองโพธิ์ หลายต่อหลายเล่มด้วยกัน แต่ที่ว่าเข้าคู่กันได้พอเหมาะพอดีนั้น ก็มีอยู่แค่อย่างละคู่นี้เท่านั้น ดังนั้น..ในเมื่อไม่ได้ใช้งาน จะขอดูวันเวลาที่เหมาะสม อาจจะนำมาออกในเว็บไซต์วัดท่าขนุน ให้ท่านที่มีเงินทองเหลือเฟือได้ทำบุญกันต่อไป

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันเสาร์ที่ ๒๑ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)