[เถรี]

มีจังหวัดเดียวที่บังคับว่า ถ้าจะสอบพระอุปัชฌาย์ต้องท่องกฎ ๑๗ (กฎมหาเถรสมาคมฉบับที่ ๑๗ ปี ๒๕๓๖) ได้ทั้ง ๔๑ ข้อ ต้องท่องได้หมด บางข้อยาวเป็นหน้ากระดาษเลย อย่างเช่นคุณสมบัติของพระอุปัชฌาย์หรือว่าคุณสมบัติของกุลบุตรผู้บวช หรือแม้กระทั่งบุคคลที่ห้ามบวช จังหวัดนี้คือจังหวัดสระบุรี แปลว่าถ้ามาจากจังหวัดสระบุรี ทุกท่านจะท่องกฎ ๑๗ ได้หมดแล้ว

วันนี้มีที่ยังพอชื่นใจอยู่ เพราะว่าโดยกฎเกณฑ์แล้ว เขาห้ามกรรมการสอบผู้เข้าสอบพระอุปัชฌาย์ในจังหวัดเดียวกัน กระผม/อาตมภาพก็เลยเจอสุพรรณบุรีทั้ง ๓ รูป ปรากฏว่าน่าชื่นใจตรงที่ว่า ๒ รูปแรกมีการเตรียมพร้อมดีมาก แม้แต่การสอนนาคที่ยาวหลายหน้ากระดาษ ท่านสามารถว่าตามตำราได้เป๊ะ ๆ เลย แต่รูปสุดท้ายเข็นไม่ค่อยจะขึ้น เพราะว่าเตรียมตัวมาน้อย มัวแต่ไปท่องสอนนาคอยู่ ก็เลยทำให้เรื่องของการบอกบอกอนุศาสน์ไม่แม่น จึงเหลือคะแนนท้าย ๆ ที่กระผม/อาตมภาพไม่ให้ผ่านตรงเรื่องการบอกอนุศาสน์

ถึงเราเข้มงวดกันขนาดนี้ก็ตาม ท้ายสุดต้องวิ่งไปหาโลกบาลธรรมของพระพุทธเจ้าอยู่ดี ธรรมอันเป็นเครื่องคุ้มครองโลก ก็คือต้องมีหิริ ละอายต่อความชั่ว ไม่กล้าทำความชั่ว โอตตัปปะ เกรงกลัวผลของกรรมชั่วนั้นจะมาสนอง ขนาดนั้นก็ตาม เมื่ออบรมไปแต่ละปี ๆ ก็ยังมีพระอุปัชฌาย์ "แหกคอก" จนได้

ปีนี้พอกระผม/อาตมภาพโดนระบุตัวไปเป็นกรรมการสอบ ก็ยังคิดอยู่ว่าเป็นเพราะว่าอะไร ? ท้ายสุดพระเดชพระคุณพระธรรมวชิรานุวัตร, ดร. (แย้ม กิตฺตินฺธโร) เจ้าคณะภาค ๑๔ ท่านก็บอกว่า "วัดท่าขนุนท่านแม่น จึงต้องเอามาเป็นกรรมการสอบ" พูดง่าย ๆ ว่าถ้าหากว่าผ่านจากมือของกระผม/อาตมภาพไป ก็พอไว้ใจได้ว่าจะเป็นพระอุปัชฌาย์ที่ดี ซึ่งไม่ใช่..! เป็นพระอุปัชฌาย์ได้ถูกต้องตามขั้นตอนเท่านั้น ส่วนจะดีหรือไม่ดี ต้องไปดูความประพฤติกันอีกทีหนึ่ง ได้แต่หวังว่าจะดีก็แล้วกัน..!

พรุ่งนี้พอประเมินนักเรียนพระราชทานในช่วงเช้าเสร็จ กระผม/อาตมภาพก็ต้องวิ่งไปสอบภาคปฏิบัติช่วงบ่ายของว่าที่พระอุปัชฌาย์ต่ออีก ยังคงเหนื่อยลิ้นห้อยอีกหลายวัน แต่ว่าเพื่อเด็กของเรา รางวัลพระราชทานสำหรับนักเรียนแล้วเป็นรางวัลสูงสุด เป็นเกียรติยศแก่ตัวเอง เป็นเกียรติยศแก่ครอบครัว และเป็นเกียรติยศกับโรงเรียน เป็นเรื่องที่ถ้าเป็นไปได้ต้องช่วงชิงมาเป็นของโรงเรียนของเราให้ได้ กระผม/อาตมภาพจึงต้องวิ่งกลับมา ๓ ชั่วโมงครึ่ง เพื่อที่จะมาร่วมงานตรงนี้ ก็ได้แต่หวังว่าเด็กของเราจะสามารถชนะเขาได้อีกปีหนึ่ง

สำหรับวันนี้ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันพฤหัสบดีที่ ๒๕ มกราคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)