[เถรี]

หลวงปู่ท่านบอกว่า "ในธรรมบท แม้กระทั่งพระราชายังต้องไหว้คนจัณฑาล เพื่อขอเรียนวิชาความรู้ แล้วพระเดชพระคุณหลวงพ่อท่านเก่งเลิศเลอขนาดนั้น เราจะไม่กราบไม่ไหว้ได้อย่างไร ? ถ้าหากว่าตกเป็นขี้ปากคนอื่น ก่อนที่จะไหว้เราก็ว่า "สุปฏิปันโน ภะคะวะโต สาวะกะสังโฆ สังฆัง นะมามิ" ก็หมดเรื่องไป ว่าเราไหว้พระสงฆ์ในพระพุทธศาสนา ไม่ได้ไหว้ที่นิกาย แต่ไหว้ที่คุณความดีของท่าน"

เมื่อฟ้าแจ้งจางปางจากตรงนี้ กระผม/อาตมภาพก็สามารถกราบหลวงปู่ท่านนั้น กราบหลวงพ่อท่านนี้ เรียกหลวงปู่ก็เหมือนอย่างกับเป็นปู่เป็นตาจริง ๆ เรียกหลวงพ่อก็เหมือนกับเป็นพ่อจริง ๆ ก็คือยอมรับนับถืออย่างเต็มที่เต็มทางในฐานะลูกศิษย์คนหนึ่ง จึงทำให้บรรดาหลวงปู่หลวงพ่อเกิดความรักใคร่เมตตา แล้วมีสรรพวิชาอะไรที่ท่านเห็นสมควร ท่านก็เมตตาถ่ายทอดมาให้

กระผม/อาตมภาพที่มีความอยากในการศึกษาเรียนรู้ตามปกติ จึงได้ซึมซับเอาวิชาการสายธรรมต่าง ๆ เข้ามารวมอยู่ในตนเองมากพอสมควร เหตุที่เป็นเช่นนั้นก็เพราะว่า สามารถที่จะปล่อยได้ วางได้ ในลักษณะที่ว่า วางก่อนสบายก่อน นี่เป็นเรื่องที่สอง

ดังนั้น..ในเมื่อเห็นหลวงพ่อซูวอนที่เป็นพระมหายานของเกาหลีใต้ เราเองจะไปถือว่าท่านเป็นนานาสังวาส เป็นคนละนิกายกัน ไม่สามารถที่จะอยู่ร่วมกันได้ ถ้าคิดอย่างนั้นก็ต้องคิดถึงคำกล่าวของพระเดชพระคุณพระธรรมวชิรานุวัตร, ดร. (แย้ม กิตฺตินฺธโร) เจ้าคณะภาค ๑๔ ที่เคยว่ากล่าวกับพวกกระผม/อาตมภาพ ในสมัยที่ยังเป็นพระราชวิริยาลังการ รองเจ้าคณะจังหวัดนครปฐม แล้วท่านได้นำพวกกระผม/อาตมภาพไปถวายสักการะในวาระเข้าพรรษา ต่อพระเถระทั้งธรรมยุตและมหานิกายในกรุงเทพฯ แล้วมีบุคคลไปตำหนิท่านว่า "พระธรรมยุตเราไปกราบไปสักการะทำไม ?" พระเดชพระคุณหลวงพ่อเจ้าคุณแย้ม ที่ทุกคนเรียกด้วยความสนิทปากกล่าวว่า "ถ้าพวกมึงคิดอย่างนั้น กูก็เหนื่อยแหละ..!"

เราจะเห็นว่า พระเดชพระคุณพระธรรมวชิรานุวัตร, ดร. ท่านเองไม่ได้แบ่งแยกนิกาย เห็นว่าทุกนิกายก็คือคณะสงฆ์ไทย ดังนั้น..ถ้าหากว่าสามารถที่จะดึงเอามาร่วมงานกันได้ ท่านก็ดึงเอามาร่วมงาน ถ้าหากว่าเป็นบุคคลที่มีอายุกาลพรรษา มีตำแหน่ง มีสมณศักดิ์ใหญ่กว่า ท่านก็ไปกราบไปไหว้ ไปขอความเมตตาให้อนุเคราะห์สงเคราะห์เกี่ยวกับงานในพระพุทธศาสนาต่าง ๆ