[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพฤหัสบดีที่ ๒ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๕๖๖ ก่อนอื่นก็ขอให้ผู้แกะบันทึกเสียงนี้เป็นตัวอักษรระมัดระวังด้วย คนนำลงก็น่าจะพลาดเช่นกัน เพราะว่าไปลงของเมื่อวานเป็นเดือนมกราคม ด้านบนเป็นปี ๒๕๖๕ ด้านล่างเป็นเดือนมกราคม ๒๕๖๖ ของแบบนี้มีการพลาดกันได้ แต่ว่าควรที่จะระมัดระวังเพิ่มขึ้นสักนิดหนึ่ง

อีกเรื่องหนึ่งก็คือของท่านสมพอน (พระสมพอน จิตฺตสํวโร) ด้วยความที่ท่านถือพาสปอร์ตมาจากประเทศลาว บวชแล้วไม่สามารถที่จะออกหนังสือสุทธิได้ เพราะว่าหนังสือสุทธิไทยต้องมีหมายเลขประจำตัว ๑๓ หลัก จึงออกให้ได้แค่หนังสือรับรองการบวชเท่านั้น ถ้าหากว่าท่านต้องการวีซ่าในลักษณะของการเรียนเพื่อที่จะได้อยู่บ้านเรานานขึ้น ก็ต้องไปขอจากฝั่งลาวมา เป็น Non-Immigrant Visa ซึ่งจะมีอายุ ๑ ปี ดีกว่าที่จะต้องไปต่อกันทุกเดือน

สำหรับวันนี้กระผม/อาตมภาพต้องออกเดินทางตั้งแต่ตี ๔ เพื่อที่ไปร่วมงานวันบูรพาจารย์ของวัดชลธรารามหรือวัดท่าซิก ที่ตำบลท่าคอย อำเภอท่ายาง จังหวัดเพชรบุรี ระยะทางไม่มากไม่มาย แค่ ๓๐๒ กิโลเมตรจากที่นี่ ไปกลับก็ ๖๐๔ กิโลเมตร คราวนี้จะไม่ไปก็ไม่ได้ เพราะว่าทางด้านหลวงพ่อญา (พระครูวัชรชลธรรม) เจ้าอาวาสวัดท่าซิก เจ้าคณะอำเภอท่ายาง ท่านนิมนต์มา

งานวันบูรพาจารย์ก็เหมือนอย่างกับงานทำบุญครบรอบปีพ่อแม่ของเราเอง ในเมื่อเป็นพ่อแม่ของเพื่อน ไปได้ก็ควรที่จะไป ยังกราบเรียนพระเดชพระคุณพระเทพสิทธิวิมล (ละเอียด สุทนฺโต) หรือที่กระผม/อาตมภาพเรียกตามความคุ้นเคยด้วยความเคารพนับถือว่าหลวงพ่อเอียด เจ้าคณะภาค ๑๕ เจ้าอาวาสวัดคลองวาฬ พระอารามหลวง กราบเรียนท่านว่า "ถ้าไม่รักกันจริง ไกลขนาดนี้ก็ไม่มาหรอกครับ " ก็คือวิ่งตั้งแต่ตี ๔ ไปถึงโน่นเกือบ ๙ โมงเช้า เพราะว่าท่ายาง จังหวัดเพชรบุรี สมัยก่อนก็ป่าเสือป่าช้างดี ๆ นี่เอง เป็นดงใหญ่ติดกับป่าต้นน้ำเพชร ป่าแก่งกระจานไปเลย

ในเรื่องของการปฏิบัติตน ไม่ว่าจะต่อผู้บังคับบัญชา หรือว่าต่อเพื่อนฝูงอย่างไรก็ตาม จะต้องมีในส่วนของมารยาทในสังคม แล้วก็ในส่วนของความเป็นมิตรสหายสหธรรมิก ซึ่งน้ำหนักมากน้อยก็ต่างกันไปตามความสัมพันธ์ที่มีอยู่ คราวนี้หลวงพ่อญาท่านเป็นที่ปรึกษาขององค์กรพระอุปัชฌาย์รุ่นที่ ๕๑ ในเขตปกครองคณะสงฆ์หนกลาง ที่กระผม/อาตมภาพเป็นประธานรุ่นอยู่ ในเมื่อของท่านเองเป็นผู้ร่วมงาน จะไม่ไปให้ท่านก็ไม่ได้ ไกลแค่ไหนก็ต้องไป

แต่ก็ยังดีกว่าที่กระผม/อาตมภาพนิมนต์มาสุดเหนือสุดใต้อย่างสมัยก่อน อย่างเช่นว่าคณะของหลวงหว่าง (พระครูประโชติรัตนานุรักษ์) ท่านอยู่ถึงสุไหงปาดี จังหวัดนราธิวาส หรือว่าครูบาเหนือชัย โฆสิโต ก็อยู่ยันอำเภอแม่จัน จังหวัดเชียงราย พรรคพวกเพื่อนฝูงกัน ถึงเวลามีงาน ไกลแค่ไหนก็ต้องไป อยู่ในลักษณะของการร่วมงานกันตอนเป็น เห็นใจกันตอนตาย อะไรประมาณนั้น