[เถรี]

โดยเฉพาะให้ศึกษาให้เข้าใจว่า อาบัติหนักที่โดนแล้วขาดความเป็นพระเลยอย่างปาราชิก ๔ ข้อ ก็คือ

เสพเมถุน ได้แก่ การมีเมีย

ลักของคนอื่นเขา ถ้าได้ราคา ๕ มาสก ซึ่งบ้านเราตีราคา ๑ บาทขึ้นไป ขาดความเป็นพระ

ฆ่าสัตว์ โดยเฉพาะฆ่ามนุษย์ให้ตาย ไม่ว่าจะฆ่าด้วยตนเองหรือสั่งให้คนอื่นฆ่า หรือวางแผนอุบายอะไรก็ตาม ถ้าเขาตายตามที่เราเจตนา เราขาดความเป็นพระทันที

และข้อสุดท้าย อวดอุตริมนุสธรรมที่ไม่มีในตน ไม่ได้ฌาน ไม่ได้สมาบัติ ไม่ได้วิโมกข์ ไม่ได้วิมุติ ไม่ได้มรรค ไม่ได้ผล แล้วบอกว่าได้ ขาดความเป็นพระได้ง่ายมาก

ปาราชิก ๔ ข้อนี้พลาดเมื่อไร บาลีเปรียบไว้ว่า เหมือนกับตาลยอดด้วน ไม่สามารถจะเจริญงอกงามในพระพุทธศาสนาได้ หรือเปรียบเสมือนถ้วยชามกระเบื้องแตกที่ปากบ่อ ไม่สามารถที่จะใช้งานต่อไปได้ ขืนบวชอยู่ก็มีแต่สร้างทุกข์สร้างโทษให้แก่ตนเองหนักขึ้นไปทุกวัน เพราะว่าไม่ใช่พระ แต่ไปทำตัวเป็นพระเป็นเณร

เรื่องของอาบัติหนักหรือว่าอาบัติเบาก็ตาม พระเราทำเมื่อไรก็เกิดโทษทันที ไม่ใช่ต้องรอบอกคนอื่น ไม่ใช่ต้องรอให้ศาลมาตัดสินก่อน จึงเป็นเรื่องที่เราต้องสังวรให้มากเอาไว้

และโดยเฉพาะสังฆาทิเสส ๑๓ ข้อ โดนแล้วขาดความเป็นพระเหมือนกัน แต่มีโอกาสแก้ตัว ก็คือถ้าหากว่าโดนมาก็ไปอยู่ปริวาสกรรมตามโทษานุโทษของตน โดนแล้วสารภาพเลยก็ไปอยู่ปริวาส ๖ วัน ๖ คืน ถ้าโดนแล้วปิดบังไว้นานเท่าไร ก็อยู่ชดใช้ไปแล้วบวกด้วย ๖ วัน ๖ คืน

ขอยืนยันว่าการจัดปริวาสในปัจจุบันนี้ผิดไปจากเจตนารมณ์ที่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้ไว้ เพราะใช้คำว่า สุทธันตปริวาส จัด ๙ วัน ๙ คืนแล้วจบ เราบริสุทธิ์ สงฆ์สวดรับแล้วคืนสู่หมู่ได้ ซึ่งเป็นไปไม่ได้ เพราะว่าถ้าเราบวชเป็นพรรษาแล้วปิดอาบัติเอาไว้ทั้งพรรษา หรือว่าบวชมาหลายปี ปิดอาบัติมาไว้หลายปี อยู่ปริวาสแค่ ๙ วันแล้วบอกว่าจบ ใช้หัวแม่เท้าข้างไหนคิดดูก็รู้ว่าไม่ใช่..! แต่ส่วนใหญ่แล้วเขามักจะอ้างว่าสุทธันตปริวาส ๙ วัน ๙ คืน ก็เพียงพอแล้ว บริสุทธิ์แล้ว อันนั้นให้เขาเข้าใจของเขาไป