[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันจันทร์ที่ ๑๓ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ เป็นการปฏิบัติธรรมวันที่หกของบรรดาเจ้าสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัด ในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔

เมื่อวานนี้บรรดาเจ้าสำนักปฏิบัติธรรมประจำจังหวัดเกิดอาการขวัญหนีดีฝ่อกันไปหลายรูป เหตุก็เพราะว่าผู้บรรยายถวายความรู้ในช่วงค่ำ ก็คือพระปลัดสมทบ ปรกฺกโม วัดกลาง (บางปลาม้า) ท่านเป็นผู้ที่ศึกษาทั้งในด้านพระอภิธรรมและในด้านการปฏิบัติธรรม จึงได้บรรยายถวายความรู้ด้วยภาษาทางวิชาการ แทรกศัพท์แสงทางพระศาสนาอย่างเต็มที่ ทำเอาบรรดาท่านที่ฟังอยู่ถึงขนาดใจหายว่า "ถ้าการปฏิบัติธรรมต้องยากเย็นขนาดนี้ ตนเองที่เป็นเจ้าสำนักปฏิบัติธรรม จะสามารถบริหารสำนักไปได้รอดหรือไม่ ?"

หลังจากที่หลวงพ่อพระปลัดสมทบท่านเหมายาวจนหมดรายการตอน ๒ ทุ่มครึ่ง กระผม/อาตมภาพจึงได้ให้กำลังใจทุกคนว่า สิ่งที่หลวงพ่อสมทบท่านพูดมาคือสิ่งที่ท่านปฏิบัติมาตลอด ๔๐ ปี ท่านทั้งหลายไม่สามารถที่จะใช้ระยะเวลาสั้น ๆ แค่ประมาณ ๒ ชั่วโมงซึมซับรับได้หมด หากแต่ว่าฟังไว้เป็นแนวทาง เมื่อถึงเวลาแล้วเราสามารถที่จะศึกษาเพิ่มเติมได้ เหมือนกับรับอาหารไปแล้ว ถึงเวลาก็ค่อย ๆ เคี้ยว ค่อย ๆ กลืน ถือภาษิตของจีนที่ว่า หนทางต้องเดินทีละก้าว กินข้าวต้องกินทีละคำ ถ้าหากว่าทำในลักษณะอย่างนี้ได้ เราเองก็จะมีสิทธิ์ที่จะประสบความสำเร็จเช่นเดียวกับท่าน

ส่วนพระเดชพระเดชพระคุณพระธรรมวชิรานุวัตร, ดร. (แย้ม กิตฺตินฺธโร) หรือว่าหลวงพ่อเจ้าคุณแย้ม เจ้าคณะภาค ๑๔ นั้นดีใจมาก ปรารภกับกระผม/อาตมภาพว่า "ในเขตปกครองคณะสงฆ์ภาค ๑๔ มีอาจารย์ระดับสุดยอดแบบนี้อีกรูปหนึ่งแล้ว" กระผม/อาตมภาพก็ยังเรียนถวายท่านไปว่า ในเรื่องของสำนักปฏิบัติธรรมนั้น ยังมีข้อด้อยอยู่หลายอย่าง

ข้อที่หนึ่งก็คือ เจ้าสำนักที่ศึกษามาอย่างไรก็สอนไปอย่างนั้น ขนาดระดับเจ้าสำนักปฏิบัติธรรมยังรู้สึกหนักใจ แล้วประชาชนทั่วไปจะแบกรับได้อย่างไร ?

ประการต่อไปก็คือเจ้าสำนักปฏิบัติธรรมทั้งหลายนั้น ส่วนใหญ่แล้วรักสันโดษ รักการปฏิบัติธรรม ชอบปลีกตัวออกจากหมู่ จึงไม่เหมาะสมกับการที่จะบริหารงานต่าง ๆ โดยเฉพาะงานบริหารสำนักปฏิบัติธรรม ถ้าจะแก้ไขตรงจุดนี้ ต้องให้ท่านเจ้าสำนักปฏิบัติธรรมนั้น ๆ แต่งตั้งบุคลากรภายในวัดที่มีใจรักทางด้านนี้ ขึ้นมารับผิดชอบงานแทน