[เถรี]

ตัวอย่างที่ชัดเจนก็คือ บรรดาชาวประมงทางด้านจังหวัดระนองรวมเงินกัน ๖๐ ล้านบาท ไปมอบให้กับแม่ทัพภาคทางด้านเกาะสองของประเทศพม่า เพื่อขอเอาเรือประมงไทยเข้าไปทำประมงในพื้นที่ของประเทศพม่า แล้วก็พ่อค้าแม่ค้าทางด้านอำเภอแม่สอด จังหวัดตาก ช่วงที่ทางพม่าปิดด่าน ก็ต้องรวบรวมเงินกัน ไปมอบให้แม่ทัพภาคทางด้านนั้น เพื่อขอเปิดด่านทำการค้าขาย

แต่ว่าบรรดาเรือประมงของทางจังหวัดระนองต้องถือว่าโชคร้าย เพราะไม่ได้ศึกษาให้ดีว่าของเขาประมาณ ๖ เดือนจะมีการโยกย้ายครั้งหนึ่ง ก็เลยทำให้เข้าไปทำประมงได้แค่เดือนกว่า ๆ ยังไม่ทันจะถอนทุนคืน แม่ทัพภาคเปลี่ยนตัวใหม่ คนใหม่มาถึงก็สั่งหยุดการทำประมงทั้งหมด จนกว่าจะเอาเงินไปให้เขา..!

ถ้าท่านทั้งหลายสังเกตจะเห็นว่า ถ้ามีเรื่องกระทบกระทั่งกันระหว่างไทยกับพม่า เราต่อสายตรงถึงรัฐบาลที่ย่างกุ้ง เรื่องจะไม่จบ แต่ถ้าสามารถต่อสายถึงแม่ทัพภาค เขาสั่งคำเดียว เหตุการณ์ทุกอย่างจบทันที คือแต่ละแม่ทัพภาคมีอำนาจเหมือนเจ้าประเทศราช หาผลประโยชน์ทุกอย่างในพื้นที่ของตนเองได้

แม้กระทั่งออกทะเบียนรถให้วิ่งในเขตที่แม่ทัพภาคนั้นดูแลอยู่ กี่จังหวัดก็ได้ แต่ถ้าหากว่าจะเอาทะเบียนที่วิ่งทั่วประเทศก็หนักหน่อย เพราะว่าราคาทะเบียนรถที่วิ่งทั่วประเทศราคาเท่ากับราคารถยนต์คันนั้น..!

ช่วงที่กระผม/อาตมภาพไปพม่าบ่อย ๆ เพื่อสร้างวัดหนองบัว ตอนนั้นใช้โตโยต้า สปอร์ตไรเดอร์ ราคา ๓๕๐ ล้านจั๊ต ปรากฏว่าถามเขาแล้ว เขาบอกว่าถ้าต้องการทะเบียนวิ่งทั่วประเทศ ก็จ่ายมา ๓๕๐ ล้านจั๊ต ดังนั้น..บรรดาชาวบ้านถ้าหากว่ามีรถยนต์หากินอยู่ในเขตทัพภาคไหน ก็ไปขอทะเบียนจากแม่ทัพภาคนั้น จ่ายเงินแล้วก็วิ่งในเขตนั้นได้เลย

มีอยู่ครั้งหนึ่ง กระผม/อาตมภาพเอาเงินไทยไป ๑ ล้านบาท ตอนช่วงนั้นแลกเงินพม่าได้ ๒๒ ล้านจั๊ต ต้องเอาไปเข้าธนาคารก่อนเพื่อความปลอดภัย ปรากฏว่าเจอคุณป้ารายหนึ่ง ถือบัญชีเงินอยู่ ๓๐ กว่าเล่ม กระผม/อาตมภาพถามด้วยความสงสัย เพราะว่าท่าทางไม่น่าจะเป็นคนรวยขนาดนั้น ว่า "โยมมาทำอะไร ?" เขาก็บอกว่าเจ้านายที่เป็นนายทหารยศพันโท ให้มาถอนเงินไปฝากธนาคารที่สิงคโปร์ เงินนั้นฝากอยู่ในนามของคุณป้าคนนี้ที่เป็นคนรับใช้ ถามว่าเจ้านายให้ถอนเท่าไร ? เขาบอกว่า ๒,๐๐๐ ล้านจั๊ต ก็ประมาณ ๑๐๐ กว่าล้านบาทไทย..!