[เถรี]

เราต้องไม่ลืมว่านั่นแค่ทหารยศพันโท และเป็นแค่บัญชีที่เปิดในชื่อคนรับใช้ แล้วบรรดานายพลตั้งแต่พลตรี พลโท พลเอก อย่าว่าแต่พม่ายังมีพลจัตวาอีกด้วย แต่ละคนสามารถหาผลประโยชน์ในขอบเขตอำนาจของตนได้อย่างเต็มที่ ชาวบ้านจึงลำบากเดือดร้อนมาก แต่ละคนอยากจะหนีมาทำงานที่ประเทศไทยกันทั้งนั้น

ช่วงนั้นกระผม/อาตมภาพสงสัยว่า ทำไมบรรดาคนต่างด้าวในศูนย์อพยพ บางคนอยู่มาเกิน ๒๐ ปีแล้ว ส่วนที่อยู่ตามหมู่บ้าน บางคนก็อยู่มาถึง ๓๐ - ๔๐ ปี ทำงานเสียภาษีให้ทางฝั่งไทย แต่ว่าไม่ได้ใบต่างด้าว เพราะว่าถ้าตามกฎหมายแล้ว ถ้าทำงานเสียภาษีให้รัฐต่อเนื่อง ๑๐ ปี สามารถได้สัญชาติไทย เจ้าหน้าที่เขาพูดคำเดียว กระผม/อาตมภาพฟ้าแจ้งจางปางเลย

ช่วงนั้นประมาณพุทธศักราช ๒๕๓๙ เจ้าหน้าที่บนที่ว่าการอำเภอทองผาภูมิบอกว่า "อาจารย์ครับ ถ้าเราให้ใบต่างด้าวหรือว่าให้สัญชาติไทยเมื่อไร คนพม่าแห่มาบ้านเราหมดประเทศ เพราะว่าอยู่บ้านเขา ทำมาหากินไปเท่าไร ถ้าทหารจะเอาก็เอาหมดเลย ไม่สนใจว่าคุณจะกินจะอยู่อย่างไร" ดังนั้น..คนพม่าที่ทุกข์ยากลำบาก จึงต้องอาศัยพระพุทธศาสนาในการเยียวยาใจตัวเอง จึงขยันสวดมนต์ไหว้พระทุกวัน ไม่อย่างนั้นใจไม่สงบเมื่อไรก็จะไปฟุ้งซ่านทันที

บรรดาหลวงปู่หลวงพ่อที่เป็นที่พึ่งของชาวบ้านชนิดที่มีชื่อเสียงระดับหลวงพ่อคูณของบ้านเรา ไม่ว่าจะเป็นหลวงพ่อวัดเขาตามะยะ หลวงพ่อวัดอะลานตะยา หลวงพ่อวัดโบดิ๊ตะเทา (โพธิ์พันต้น) ที่เมืองหม่งหยั่ว หรือว่าหลวงปู่วัดกงโลง ญาติโยมแห่ไปหาวันหนึ่งเป็นหมื่น ๆ คน..!

อย่างหลวงปู่นารทะที่วัดโพธิ์พันต้น ชาวบ้านไป ท่านก็แจกทองคำประมาณเม็ดถั่วเขียวให้คนละ ๒ เม็ด ให้เอาไปขายจะได้มีเงินกินข้าว คนแห่ไปรับทั้งวันท่านก็แจกทั้งวัน กระผม/อาตมภาพไปถึง ท่านเห็นเป็นพระ ท่านให้มาทั้งกำเลย กระผม/อาตมภาพรับไว้แค่ ๒ เม็ดตามโควต้า บอกว่า "หลวงปู่แจกชาวบ้านเขาไปเถอะครับ สงสารเขา" คือหลวงปู่นารทะท่านสำเร็จวิชาปรอทสำเร็จ สามารถทำเป็นทองคำได้ ก็เลยทำแจกชาวบ้าน ชาวบ้านจะได้มีเงินไปซื้อข้าวกิน..!