[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๒๒ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ กระผม/อาตมภาพหมดเวลาไปกับการเยี่ยมเพื่อน ก็คือพระครูสุนทรกาญจนธรรม (สุดใจ ปิยวโจ) เจ้าอาวาสวัดองสิต เจ้าคณะตำบลนาสวนเขต ๑ ท่านเป็นเบาหวานแล้วก็โดนตัดขาซ้ายไป จากที่วัดท่าขนุนวิ่งไปวัดของท่าน ถ้าหากว่าเป็นถนนอย่างเดียว ก็ใช้เวลาประมาณ ๓ ชั่วโมงกว่า แต่ว่าต้องไปรอลงแพขนานยนต์อีกประมาณครึ่งชั่วโมงต่อรอบ รวม ๆ แล้วใช้เวลาเดินทางประมาณ ๘ ชั่วโมง เหมือนอย่างกับไปต่างประเทศเลย..! ยังบอกกับท่านว่า "ถ้าไม่รักกันจริงก็ไม่มาเยี่ยมหรอก"

ท่านเป็นคนมีเพื่อนมาก เพราะว่าสอบพระอุปัชฌาย์รุ่นเดียวกับกระผม/อาตมภาพไม่ผ่าน เว้นไปปีหนึ่งแล้วก็ไปสอบอีก ๑ รุ่น เหตุที่ท่านไม่ผ่านเพราะว่าพื้นเพเดิมท่านเป็นคนกะเหรี่ยง ไม่ใช่ว่าพูดไทยไม่ชัด แต่เวลาเจอพระผู้ใหญ่แล้วท่านจะประหม่า แล้วก็ลืมสิ่งที่จำได้ไปเสียหมด คราวนี้ในระดับเจ้าคณะจังหวัดไม่กล้าตัดสินใจ จึงส่งท่านไปหาเจ้าคณะภาค ก็ยิ่งหนักเข้าไปใหญ่ พอถึงเจ้าคณะภาคไม่กล้าตัดสินใจ ส่งท่านไปหาเจ้าคณะใหญ่ ก็บรรลัยเลย..! จบกันแค่นั้น ท่านก็เลยกลายเป็นคนเพื่อนมาก เพราะว่าต้องอบรมถึง ๒ รุ่น

พอกลับมาถึงวัด กระผม/อาตมภาพก็ต้องไปค้นวัตถุมงคลเพื่อเตรียมส่งให้กับทางผู้รับเหมาก่อสร้างพิพิธภัณฑ์วัดท่าขนุน จะได้จัดเตรียมในการทำตู้โชว์ คราวนี้ไปพบว่าวัตถุมงคลบางชิ้นหมดไปแล้ว อย่างเช่นว่าตะกรุดมหาโสฬส หลวงปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง ซึ่งปัจจุบันนี้ ถือว่าเป็นตะกรุดอันดับหนึ่งของประเทศไทย เพราะว่าตะกรุดมหาโสฬสตามตำรับวัดสะพานสูง ต้องเสกด้วยโองการมหาทมื่น ๑๐,๐๐๐ จบ..! เราลองคิดดูว่าเสกในช่วงเข้าพรรษา แล้วก็ไปมอบให้กับผู้ที่มาขอตอนออกพรรษา ตีเสียว่า ๙๐ วัน ต้องเสกวันหนึ่งกี่ร้อยจบ ใครจะศึกษาตำรานี้ให้บอกนะ เดี๋ยวกระผม/อาตมภาพจะสอนให้..!

แต่คราวนี้สายหลวงปู่เอี่ยม วัดสะพานสูง สืบต่อมาถึงหลวงปู่กลิ่น ท่านอาจารย์แปลก แล้วก็หลวงพ่อทองสุข จนกระทั่งถึงหลวงปู่วาส ก็ยังคงรักษารูปแบบเดิม ๆ เอาไว้ ติดตลาดไปแล้วก็ตั้งแต่หลวงปู่เอี่ยม หลวงปู่กลิ่น ท่านอาจารย์แปลก ลงมาถึงหลวงพ่อทองสุข ส่วนหลวงปู่วาสท่านเพิ่งจะมรณภาพไม่นาน ราคาก็เลยยังไม่พุ่งทะยานฟ้าเหมือนกับรุ่นของครูบาอาจารย์

ส่วนที่คิดไม่ถึงก็คือท่านอาจารย์แปลก ท่านเป็นฆราวาส แต่ทำวัตถุมงคลได้ขลังพอ ๆ กับพระเลย ฆราวาสสมัยก่อนส่วนใหญ่แล้วเคยบวชพระอยู่ ไม่ว่าจะเป็นท่านอาจารย์ฟ้อน ดีสว่าง ท่านอาจารย์เฮง ไพร์วัลย์ แม้กระทั่งท่านอาจารย์แปลก ร้อยบางก็เช่นกัน

พอถึงเวลาแล้วก็อยู่ในลักษณะว่า "ของขึ้น" ท่านทำอะไรแปลก ๆ แล้วมีคนไปฟ้องร้องว่าท่านอวดอุตริมนุสสธรรม ท่านก็เลยตัดสินใจสึกไปเป็นฆราวาส แต่ยังทำตัวเหมือนกับพระ ก็คือส่วนใหญ่ลอยเรืออยู่โดดเดี่ยวเดียวดาย เรือนชานบ้านช่องไม่เข้า ก็ต้องบอกว่าท่านรักพระศาสนามากกว่าตัวเอง ก็เลยทำในลักษณะอย่างนั้น