[เถรี]

ดังนั้น..ในส่วนนี้ท่านทั้งหลายจะเห็นว่า ในเรื่องของความตรงต่อเวลาของคนไทยเรานั้น เป็นเรื่องที่น่าเป็นห่วงมาก บุคคลที่ตรงต่อเวลากลายเป็นบุคคลที่ต้องเสียเวลา ไปรอบุคคลที่ไม่ตรงต่อเวลาเสมอ ซึ่งการตรงต่อเวลานั้น เป็นการวัดบารมีที่ชัดเจนที่สุด ก็คือทำให้เห็นว่า ท่านทั้งหลายมีสัจจบารมีเต็มแล้วหรือไม่ ? ถ้าหากว่าเป็นบุคคลที่มีสัจจบารมีเต็มครบถ้วนสมบูรณ์ ทุกอย่างจะเป็นไปตามเวลา "มีแต่ก่อน ไม่มีหลัง" แต่ถ้าหากว่าสัจจบารมียังบกพร่องอยู่ ก็จะมีความผิดพลาด ไม่ตรงเวลากันเป็นเรื่องปกติ

กระผม/อาตมภาพนั้นมีนิสัยตรงต่อเวลาตั้งแต่ฆราวาสแล้ว ไม่ว่าจะเป็นชีวิตของฆราวาสทั่วไป หรือตลอดจนกระทั่งชีวิตของความเป็นทหารก็ตาม ในชีวิตฆราวาสนั้น กระผม/อาตมภาพจะไปถึงงานก่อนเวลาอย่างน้อย ๑๕ นาทีเสมอ และจะรอจนเลยเวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมงเท่านั้น ถ้าหากว่าเกินครึ่งชั่วโมงเมื่อไร กระผม/อาตมภาพก็จะไปทำธุระของตนเองต่อทันที ถือว่าบุคคลที่ผิดในครั้งนี้ไม่ใช่เรา..!

ส่วนในขณะที่เป็นทหารนั้น วัน ว. เวลา น. เป็นเรื่องที่สำคัญเป็นอย่างยิ่ง ถ้าหากว่าเป็นการเข้าตีข้าศึก ถึงเวลาแล้วปืนใหญ่ของฝ่ายเราก็จะยิงปูพรมเข้าไปก่อน ถ้าเราไม่สามารถที่จะเคลื่อนกำลังไปสู่จุดนัดพบได้ตรงเวลา อาจจะต้องตายด้วยอาวุธหนักของฝ่ายเดียวกัน..!

ดังนั้น..ในเมื่อตนเองก็เป็นคนตรงต่อเวลา แล้วยังได้รับการฝึกฝนอบรมมาจากวิชาทหารอีก จึงทำให้กระผม/อาตมภาพโดนชาวบ้านต่อว่าในเรื่องที่ว่าตรงเวลาจนน่าเกลียด แต่ก็ยินดีที่จะให้ญาติโยมต่อว่าต่อไป เพราะว่าทุกคนที่มางานวัดท่าขนุนนั้น สามารถที่จะคำนวณได้เลยว่า ตนเองจะรับงานต่อไปได้หรือไม่ ? เพราะว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามกำหนดการทั้งสิ้น

สำหรับในเรื่องของสมณศักดิ์ พัดยศ ผ้าไตรพระราชทานต่าง ๆ นั้น ถ้าหากว่าจะว่าไปแล้ว ในทางด้านพระภิกษุสงฆ์ของเราก็ต้องใช้คำว่า "ยศช้างขุนนางพระ" ก็คือต่อให้แต่งตั้งยศให้กับช้างเป็นคุณพระหรือว่าเป็นพระยาก็ตาม ช้างก็ยังคงกินกล้วย กินอ้อย กินหญ้าอยู่เหมือนเดิม

ส่วนพระของเรานั้นจะต้องเป็นผู้มีจิตใจที่มั่นคง ไม่หวั่นไหวไปกับ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข หรือว่าความ เสื่อมลาภ เสื่อมยศ นินทา ทุกข์ ในโลกธรรมทั้ง ๘ ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เรื่องทั้งหลายเหล่านี้จึงไม่ควรที่จะทำให้เรายินดียินร้ายมากจนเกินไป