[เถรี]

วันนี้ตรงกับวันพุธที่ ๒๙ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖ กระผม/อาตมภาพได้ไปร่วมงานฉลองสมณศักดิ์ของพระครูกาญจนวัชรธรรม วัดเขาแดง ตำบลช่องด่าน อำเภอบ่อพลอย จังหวัดกาญจนบุรี ซึ่งท่านเป็นอาจารย์ประจำในวิทยาลัยสงฆ์กาญจนบุรีศรีไพบูลย์ วัดของท่านเข้าจากถนนสายหลักไปลึกมาก แต่เมื่อไปถึงก็ต้องทึ่ง เพราะว่าทั้งโบสถ์ ทั้งศาลา สร้างได้งดงาม แข็งแรง ผิดจากสภาพพื้นที่รอบข้าง ซึ่งแทบจะไม่มีบ้านคน แห้งแล้ง หาต้นไม้ไม่ได้เลย

ตรงนี้ทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่า ถ้าหากว่าเจ้าอาวาสวัดใดวัดหนึ่งมาทางสายกรรมฐาน ก็คือเน้นในเรื่องของการปฏิบัติธรรมแล้ว ย่อมมีญาติโยมผู้มีจิตศรัทธา ไปให้การอุปถัมภ์ค้ำชูด้วยตนเอง จึงเป็นเรื่องที่พระสังฆาธิการทั้งหลายควรที่จะตระหนักอย่างยิ่งว่า ธุระในพุทธศาสนานั้น แม้จะแบ่งออกเป็น ๒ ส่วน ก็คือคันถธุระ การศึกษาพระไตรปิฎก ซึ่งความจริงแล้วในสมัยก่อนนั้น เป็นการศึกษาเพื่อที่จะได้ทราบถึงพระพุทธวจนะที่แท้จริง ว่ามีเนื้อหาใจความอย่างไร จะได้นำมาบอกกล่าวแก่ญาติโยมผู้มีจิตศรัทธาได้โดยไม่ผิดพลาด แล้วขณะเดียวกัน ก็นำมาปฏิบัติให้เกิดผลเองด้วย

อีกส่วนหนึ่งก็คือวิปัสสนาธุระ เร่งรัดการปฏิบัติเพื่อมรรคเพื่อผล ให้สมกับที่ได้ปฏิญาณตนไว้ตอนที่เข้ามาขอบรรพชาอุปสมบทว่า นิพพานัสสะ สัจฉิกะระณัตถายะ เอตัง กาสาวัง คะเหตวา แปลเป็นใจความว่า ข้าพเจ้าขอรับเอาผ้ากาสาวพัสตร์นี้มา เพื่อกระทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน

ดังนั้น..ในฝ่ายของวิปัสสนาธุระจึงเป็นฝ่ ายที่ได้รับความเคารพนับถือจากญาติโยมทั้งหลายมากกว่า เพียงแต่ว่าเราต้องไม่ลืมในสิ่งที่พระพุทธเจ้าท่านสอนอีกส่วนหนึ่งว่า เมื่อมีปริยัติแล้ว ก็ต้องนำมาปฏิบัติ จึงจักเกิดปฏิเวธ เป็นผลดีเฉพาะตนขึ้้นมาได้ ซึ่งผลดีนั้น มีทั้งในส่วนที่เป็นประโยชน์สุขในปัจจุบัน ส่วนที่เป็นประโยชน์สุขในอนาคต คือชาติต่อ ๆ ไป และส่วนที่เป็นประโยชน์สูงสุด คือการหลุดพ้นจากกองทุกข์เข้าสู่พระนิพพาน