[เถรี]

ตรงจุดนี้จึงเป็นเรื่องที่พ่อแม่ควรที่จะตระหนักว่า เรานั้นเป็นบุคคลที่อายุมากกว่า ถ้าคิดกันแบบคนประมาทก็คือ อย่างไรเสียก็ต้องตายก่อนลูกหลานของตนเองแน่นอน ถ้าหากว่าไม่ให้ลูกหลานของตนเองสามารถทำอะไร ๆ ด้วยตนเองไว้ตั้งแต่แรก ถ้าปุบปับเราเป็นลมแดด หรือที่ภาษาอังกฤษเรียกว่า Heat Stroke ถึงแก่ชีวิตไปอย่างฉับพลันทันที ลูกของเราก็ไม่สามารถที่จะอยู่ได้ เพราะว่าทำอะไรไม่เป็นเลย

ก็จะไปตกที่ภาษิตจีนกล่าวว่า เป็นอาการแบบ "พ่อแม่รังแกฉัน" ก็คือช่วยเหลือดูแลจนกระทั่งแทบจะทำแทนทุกอย่าง เมื่อถึงเวลาทำอะไรไม่เป็น สิ้นพ่อสิ้นแม่ไป ก็ไม่สามารถที่จะรักษาทรัพย์สมบัติมรดกเอาไว้ได้ จนกระทั่งต้องหมดเนื้อหมดตัว กลับกลายเป็นขอทาน เมื่อมีผู้มาถามว่า "เป็นลูกเศรษฐีไม่ใช่หรือ ? ทำไมตอนนี้ถึงเป็นเช่นนี้ ?" ขอทานก็บอกว่า "เป็นเพราะพ่อแม่รังแกฉัน" เหล่านี้เป็นต้น

อีกส่วนหนึ่งก็คือทรัพย์สินสิ่งของที่มีค่า โดยเฉพาะโทรศัพท์มือถือ ให้ผู้ปกครองนำกลับไปทั้งหมด ไม่ให้เหลือติดตัวเอาไว้ เพราะว่าเคยมีการทำตกหล่นสูญหายเอง แล้วก็ไปกล่าวหาว่าเพื่อนฝูงลักขโมย แม้กระทั่งวันนี้ พอบวชสามเณรเสร็จก็มีแม่ยัดสตางค์ไว้ให้ สามเณรไม่มีกระเป๋าใส่ ก็เหน็บเอวไว้บ้าง เสียบเอาไว้แถวหน้าอกบ้าง โอกาสที่จะหล่นหายจึงมีสูงมาก

อีกอย่างหนึ่งก็คือกระผม/อาตมภาพกำหนดไว้ว่า ตลอดโครงการ ๑๐ วันให้คนเป็นพ่อเป็นแม่มาเยี่ยมได้ครั้งเดียวในวันที่ ๕ เมษายนเท่านั้น ถ้าหากว่าใครมาก่อนหน้านั้น จะตีสามเณรที่เป็นลูกหลานแทน..! เพราะถือว่าไปอ้อนวอนจนกระทั่งพ่อแม่มา ดังนั้น..ถ้าพ่อแม่ไม่กลัวว่าลูกจะโดนตี จะมาเยี่ยมก่อนหน้านั้นก็ได้..!

บางท่านก็ว่าจะเป็นการเข้มงวดโหดร้ายไปหรือเปล่า ? ขอให้ทราบว่าในโลกยุคปัจจุบันนี้ สภาพสังคมโหดร้ายกว่าที่ท่านทั้งหลายคิด ถ้าเราไม่พยายามเคี่ยวเข็ญให้สามเณรยืนหยัดได้ด้วยตนเอง ออกไปเผชิญโลกภายนอกเมื่อไร ก็อาจจะถึงขนาดแตกสลาย กลายเป็นโรคซึมเศร้าไปเลยก็มี

สำหรับวันนี้ ก็ขอเรียนถวายพระภิกษุสามเณรของเรา และบอกกล่าวแก่ญาติโยมแต่เพียงเท่านี้

พระครูวิลาศกาญจนธรรม, ดร.
เสียงธรรมจากวัดท่าขนุน
วันศุกร์ที่ ๓๑ มีนาคม พุทธศักราช ๒๕๖๖
(ถอดจากเสียงเป็นอักษร โดย เผือกน้อย)