[ลัก...ยิ้ม]

๑๐.๒๑ พระปาติโมกข์และธุดงควัตร ที่ทรงบัญญัติไว้ ก็เพื่อเป็นเครื่องดับกิเลส ตัณหา ธรรมะจุดนี้ค่อนข้างชัดเจนอยู่แล้ว ผมขอผ่านไป

๑๐.๒๒ การดับกิเลสให้สิ้นเชิง ให้เลือกประพฤติตามความปรารถนา พระพุทธองค์ทรงทราบได้ดีกว่าใคร ๆ ทั้งหมดในโลกนี้ว่า คนแต่ละคนที่เกิดมาในโลกนี้ เกิดมาตามกรรมที่ตนทำไว้ เกิดแล้วก็อยู่ด้วยกรรม เวลาจะไปก็ไปด้วยกรรมด้วยกันทุกคน

แต่ละบุคคลจึงมีจริตนิสัยและกรรมแตกต่างกันไปทั้งสิ้น บางคนพระองค์สอนแค่ประโยคเดียว ก็จบกิจแล้ว เช่น ท่านพาหิยะ ทรงสอนสั้น ๆ ว่า พาหิยะเธอจงอย่าสนใจในรูป เพราะรูปไม่เที่ยง ฟังเพียงแค่นี้ท่านพาหิยะก็จบกิจเป็นพระอรหันต์แล้วเป็นต้น

และหลาย ๆ ท่านที่ฟังเทศน์จากพระองค์แค่จบเดียว ก็มีดวงตาเห็นธรรม จบกิจในพระพุทธศาสนาได้ เพราะพระองค์เท่านั้นที่มีพุทธญาณหรือสัพพัญญุตญาณแต่พระองค์เดียว จึงรู้กรรมในอดีตของแต่ละท่านได้ครบบริบูรณ์ จึงใช้อริยสัจ (กรรมทั้งหลายมาแต่เหตุ) สอนให้ตรงกับจริตนิสัย และกรรมของแต่ละคนได้ โดยไม่มีทางผิดพลาด

เรื่องนี้ยาวและละเอียดอ่อนมาก เป็นเรื่องพุทธวิสัย ซึ่งไม่ควรตามรู้ (อจินไตย) จะต้องเป็นพระพุทธเจ้าเสียก่อน จึงจะรู้ได้ เท่าที่ผมเขียนก็เขียนตามที่ท่านเคยสอน ให้รู้ไว้ก่อนเท่านั้น หากไม่บอกก็ไม่มีทางจะรู้ได้