[เถรี]

ในเว็บไซต์วัดท่าขนุน กระผม/อาตมภาพได้ให้เอาประคำไปลงกระทู้จำหน่ายหลายต่อหลายครั้ง ซึ่งส่วนใหญ่แล้วก็เกิดจากฝีมือท่านอั๋น (พระอัศนีย์ โฆสทินฺโน) เป็นคนกลึงให้แทบทั้งนั้น

แต่ว่าช่วงระยะนี้มีประคำโบราณของหลวงปู่ศุข วัดปากคลองวัดมะขามเฒ่า เป็นต้น ประคำของท่านจะทำจากกะลาตาเดียว สลับกับงาช้างกำจัด ร้อยไหมเจ็ดสี ซึ่งหาพวงที่สมบูรณ์แบบได้ยากมาก คราวที่แล้วลงไปพวงหนึ่ง แคล้วคลาด "รอดปากเหยี่ยวปากกา" มาได้ กระผม/อาตมภาพดีใจเกือบตาย เพราะว่าประคำผงวิเศษพวงนั้น ท่านปั้นได้ประณีตมาก โดยปั้นเป็นรูปทรงมะยม ก็คือเม็ดประคำจะมีลอน ๆ สม่ำเสมอกัน แสดงออกซึ่งกำลังใจของผู้สร้างว่าตั้งใจทำจริง ๆ แล้วส่วนใหญ่พวกเราก็เอาไปใช้ในการป้องกันตัว มากกว่าใช้ในการภาวนา

สมัยที่กระผม/อาตมภาพยังเด็ก ๆ อยู่ ครูบาอาจารย์สายหลวงปู่มั่นหลายต่อหลายรูป แนะนำให้ว่า การใช้ประคำนั้น อันดับแรกเลย ให้ภาวนา อิติปิ โสฯ ๓ ห้อง ๓ จบก่อน แล้วหลังจากนั้นค่อย "พุทโธ..พุทโธ" ไปเรื่อย ๑๐๘ จบ "ธัมโม..ธัมโม" ไปเรื่อย ๑๐๘ จบ "สังโฆ..สังโฆ" ไปเรื่อย ๑๐๘ จบ ถ้ากำลังใจยังไม่เต็ม คิดว่ายังภาวนาต่อได้ ก็เริ่มต้นวน "พุทโธ..พุทโธ" ใหม่ เป็นต้น ซึ่งวิธีการทั้งหลายเหล่านี้ จะว่าไปแล้วก็คือการฝึกในอนุสติ ระลึกถึงคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ นั่นเอง

เพียงแต่ว่าการนับลูกประคำนั้น เป็นอิริยาบถและสัมปชัญญะในมหาสติปัฏฐานสูตร คือดูการเคลื่อนไหวไปด้วย ขณะเดียวกันก็เป็นการซักซ้อมแยกจิตแยกกายทำงานหลายอย่างพร้อมกัน ก็คือต้องภาวนาด้วย จดจำด้วยว่านับไปกี่จบกี่รอบแล้ว เรื่องพวกนี้ก็อยู่ที่พวกเราจะไปพลิกแพลงทำกันเอง

อีกเรื่องหนึ่งก็คือวันนี้มีงานแทรกเข้ามามาก ทั้ง ๆ ที่โดยปกติแล้วเป็นวันที่กระผม/อาตมภาพไม่มีตารางงานเลย แต่ท่านทั้งหลายจะเห็นว่า ตั้งแต่เข้ามาก็ต้องเปิดโครงการส่งเสริมคุณธรรมจริยธรรม "คังด้งสร้างสมาธิ" ของโรงเรียนทองผาภูมิวิทยา แล้วก็ยังมีบรรดาผู้สูงอายุจากสถานสงเคราะห์คนชราเฉลิมราชกุมารี (หลวงพ่อลำใยอุปถัมภ์) มาฟังการบรรยายธรรม แล้วก็ยังต้องไปเป็นประธานในการรดน้ำศพ จสต.เฉลิมพล รูปคมสัน เป็นต้น